lapidynka
Będzie o chłopcu, lat 12.
Mówi, a właściwie odzywa się zdawkowo, czyli twierdząco ‘mhm’, przecząco ‘e-e’ i od czasu do czasu ‘nie wiem’.
Na początku sądziłam, że dziecko trochę onieśmielone, nie zna ciotki (czyli mnie), wszak kuzynka Lubego (a matka Michasia, czyli chłopca) dotychczas utrzymywała z nami nikły kontakt, a właściwie widziałam ją raz na naszym ślubie i weselu.
Z czasem Michaś się rozkręcił, mianowicie wydając komendy ‘piciu’, ‘jeść’, ‘batona’. I to wsio.
Ok., nie mnie oceniać, choć zaczynam się powoli zastanawiać, czy z 12-letnim Michasiem na pewno jest wszystko w porządku.
Po pewnym czasie, by zająć wciąż uparcie milczącego Michasia, jego mama wyjmuje mu z plecaka konsolę PSV. Wręcza mu do rąk własnych, wszak ruszyć się z kanapy do stolika (a raczej przechylić się i sięgnąć po nią) to dla Michasia o wiele za dużo. Ok., młody pogrążony w grze.
Wtem, po nie dalej jak pięciu minutach słyszę nerwowe pomrukiwania chłopca. Nie dalej jak po siedmiu, okazało się, że (M)ichaś potrafi wypowiedzieć więcej niż jedno słowo na raz, ale z jaką pompą wyszło to na jaw!
M: No kuyywa! Popieyydolona ta gyya! Co ty mi, kuyywa kupiłaś za shit?! Ja nie będę gyyał w takie gówno!
Przyznam, że mnie zamurowało.
(L)ubego nieco też, po czym przytomnie zapytał Michasia (mając na myśli oczywiście przeklinanie):
L: Ty, Młody, jak Ty mówisz? Nie przesadzasz ździebko?
Na co oburzony Michaś:
M: A masz jakiś pyyoblem? Nie każdy umie wymówić popyyawnie Ey (Er, ‘R’).
Witki nam opadły. W pewnym momencie nawet zachciało mi się śmiać.
Na pytanie Lubego, czemu pozwala się Młodemu tak do siebie odzywać (i ogólnie z resztą też) kuzynka stwierdziła, że Michaś tak po prostu ma. On ma przecież ADHD.
No ok., nie moje dziecko, nie mój problem.
Pytam wobec tego, czy Michaś odwiedza logopedę. Kuzynka stwierdziła, że owszem, Michaś był raz. Logopeda podobno nie widzi problemu bo... w klasie Michasia dzieci mówią dużo gorzej.
No tak...
Jakoś brak mi słów, by to skomentować.
Mówi, a właściwie odzywa się zdawkowo, czyli twierdząco ‘mhm’, przecząco ‘e-e’ i od czasu do czasu ‘nie wiem’.
Na początku sądziłam, że dziecko trochę onieśmielone, nie zna ciotki (czyli mnie), wszak kuzynka Lubego (a matka Michasia, czyli chłopca) dotychczas utrzymywała z nami nikły kontakt, a właściwie widziałam ją raz na naszym ślubie i weselu.
Z czasem Michaś się rozkręcił, mianowicie wydając komendy ‘piciu’, ‘jeść’, ‘batona’. I to wsio.
Ok., nie mnie oceniać, choć zaczynam się powoli zastanawiać, czy z 12-letnim Michasiem na pewno jest wszystko w porządku.
Po pewnym czasie, by zająć wciąż uparcie milczącego Michasia, jego mama wyjmuje mu z plecaka konsolę PSV. Wręcza mu do rąk własnych, wszak ruszyć się z kanapy do stolika (a raczej przechylić się i sięgnąć po nią) to dla Michasia o wiele za dużo. Ok., młody pogrążony w grze.
Wtem, po nie dalej jak pięciu minutach słyszę nerwowe pomrukiwania chłopca. Nie dalej jak po siedmiu, okazało się, że (M)ichaś potrafi wypowiedzieć więcej niż jedno słowo na raz, ale z jaką pompą wyszło to na jaw!
M: No kuyywa! Popieyydolona ta gyya! Co ty mi, kuyywa kupiłaś za shit?! Ja nie będę gyyał w takie gówno!
Przyznam, że mnie zamurowało.
(L)ubego nieco też, po czym przytomnie zapytał Michasia (mając na myśli oczywiście przeklinanie):
L: Ty, Młody, jak Ty mówisz? Nie przesadzasz ździebko?
Na co oburzony Michaś:
M: A masz jakiś pyyoblem? Nie każdy umie wymówić popyyawnie Ey (Er, ‘R’).
Witki nam opadły. W pewnym momencie nawet zachciało mi się śmiać.
Na pytanie Lubego, czemu pozwala się Młodemu tak do siebie odzywać (i ogólnie z resztą też) kuzynka stwierdziła, że Michaś tak po prostu ma. On ma przecież ADHD.
No ok., nie moje dziecko, nie mój problem.
Pytam wobec tego, czy Michaś odwiedza logopedę. Kuzynka stwierdziła, że owszem, Michaś był raz. Logopeda podobno nie widzi problemu bo... w klasie Michasia dzieci mówią dużo gorzej.
No tak...
Jakoś brak mi słów, by to skomentować.
kulturka
Ocena:
610
(654)
Komentarze