#59860

O małej grupie sprzątającej pociągi i zasadach bezpieczeństwa.
W ramach informacji: 3 dni przed opisaną niżej sytuacją, wszyscy pracownicy, kierownicy i reszta personelu miała przeprowadzone powtórzenie szkolenia dotyczących zasad bezpieczeństwa.
Obecni byli wszyscy (choć część ‘Kozaków’ uznało, że to nikomu niepotrzebne, ale skoro za obecność firma płaci, łaskawie się pojawią...), każdy podpisał dokument potwierdzający znajomość tematu, na listach obecności wszyscy widoczni jak byki.

Czas na posprzątanie jednego wagonu pociągu – 2 godziny.
Trzech panów przydzielonych do tego zadania nie wyrobiło się w czasie, pociąg ociężale rozpoczyna swój bieg.
Co robi pan jeden, drugi i trzeci, kiedy zorientowali się, że mogą pojechać wraz z pociągiem zawrotne 4 kilometry do stacji początkowej?
Ano skaczą.
Toć to logiczne, komu chciałoby się wracać te 4 kilometry metrem, albo nie daj Boże pieszo...

Pierwszemu panu się udało, wylądował z telemarkiem.
Drugi również, nie gorzej niż jego poprzednik, to i trzeci się ośmielił – i miał pecha.
Szelki jego roboczych spodni a'la ogrodniczki zaczepiły się malowniczo o metalowy element wystający już na poziomie spodu pociągu i przeorały panem ziemię na odcinku dobrego kilometra, zanim maszynista - alarmowany krzykami naocznych świadków - zdążył się zatrzymać.

Cała trójka została zwolniona dyscyplinarnie.
Panu orzącemu nie stała się krzywda (fizyczna) większa niż stłuczenia i zadrapania, o psychicznych skutkach nikogo nie informował (aczkolwiek jestem przekonana, że fanem pociągów jednak nie zostanie).

Pan poszkodowany jazdą na szelkach zgłosił się do sądu pracy, że niesłusznie zwolniony, że wypadek winą pracodawcy i najlepiej to on by chciał wysokie odszkodowanie – a jak!

Był bardzo zdziwiony faktem, że firma nie prosiła go o wybaczenie i o wycofanie pozwu...

No dziwne, nie?

;)

Bezpieczeństwo w czasie pracy