#65023

Historia, którą zaraz przytoczę bawi mnie, ponieważ nigdy nie padłam ofiarą takich oczekiwań. Ale szczerze współczuje kobietom, którym przyszło żyć z takimi matkami/teściowymi/same takie są.

Jechałam sobie autobusem, nieco zmęczona po wykładach na uczelni, pełna radości, że w domu już czeka facet z obiadem.
Na przeciwko mnie siedziały dwie babuleńki, po siedemdziesiątce. Znam je, mieszkają w moim bloku, znam ich dzieci.
Od jednej z nich bije ogromne ciepło i serdeczność, od drugiej niekoniecznie.
Rozmowa jak to rozmowa - dzieci, wnuki, synowe.

Pani, od której ciepło nie bije, miała bardzo dużo w tej kwestii do powiedzenia. A zatem:

To nic takiego, że synowa pracuje tyle samo godzin co syn, to nic, że równie ciężko. Ona jest bezczelna, i ona chce by jej Karol "pracował w domu", a przecież on po pracy zmęczony jest, musi odpocząć... Druga babcia pyta:

- Ale przecież Anitka też pracuje ciężko, wracają o tej samej porze, no to też zmęczona. A mi to mój Bogdan też zawsze pomagał, i radośniej było, że wspólna praca.

- Zmęczona, nie zmęczona ona jest żoną i matką, od tego jest żeby w domu było czysto i ugotowane, a ona, zamiast odebrać w środę dzieciaki z przedszkola, to nie, bo Karol musi, bo ona ma siłownię i kosmetyczkę. Kto by to widział, żeby tak dzieci zaniedbywać i tylko się stroić, by obcych facetów kusić.
- Ale przecież i mężowi miło, że może oko zawiesić, że Anitka zadowolona... i tak jeszcze chwilę. Otóż to. Anitka nie ma prawa niczego chcieć od Karolka, niczego oczekiwać od życia i podobać się sobie, bo jest matką i żoną. I koniec kropka. Służyć ma. Bo jak Karolek był młodszy, to ona Karolkowi wszystko. Mężowi też wszystko. To teraz zrzędzi.

Osobiście znam Anitę i Karola. Mimo takiej matki, to świetny facet, który nie uważa, że "pomaga w domu" tylko wykonuje prace domowe, bo to przecież ICH dom i ICH dzieci, a nie tylko jej. Wspólnota. Dobrze, że mądry chłop, mimo mamusi takiej.

Teściowa