Znajoma została córką wyrodną. Tak przynajmniej sądzi już o niej cała rodzina, wieś i proboszcz. Dlaczego?
Znajoma jest najmłodsza z rodzeństwa. Ma starszych siostrę i brata, którzy się pożenili i poprzenosili do domów męża/żony oraz teściów w tej samej oraz pobliskiej wsi. Rodzice mają już pod osiemdziesiątkę i przestali sobie radzić sami. Brat i siostra twierdzą, że nie są w stanie do nich wrócić, gdyż zapuścili już korzenie w domach teściów.
Znajoma natomiast wyprowadziła się do dużego miasta, gdzie mieszka ze swoim mężem (ale mają tylko ślub cywilny, po którym nie było nawet wesela, więc dla jej rodziny żaden z niego mąż).
Rodzinka zatem podjęła jednomyślną decyzję za jej plecami, że to ona powinna wrócić na wieś, pomagać rodzicom, przejąć gospodarkę i najlepiej wziąć sobie jakiegoś "prawdziwego" męża z miejscowych.
Znajoma powiedziała, że nie jest to możliwe, ponieważ jest z zawodu architektem, a nie rolnikiem i ma pracę w mieście, a nie wsi oddalonej 250 kilometrów i nie może dojeżdżać. Zaproponowała, że chętnie może pomóc rodzicom, jeśli ci przeniosą się do miasta. Zaoferowała, że na pierwsze miesiące wynajmie im mieszkanie na tym samym osiedlu, na którym mieszka ona z mężem. Potem się sprzeda gospodarkę, której i tak nikt nie chce obrabiać i kupi się mieszkanie w mieście, jakieś na parterze, w sam raz dla rodziców, na starość.
Oczywiście została obrzucona błotem, bo po pierwsze, jak można sprzedać "ojcowiznę" (małe gospodarstwo, które nie przynosi żadnego dochodu)?! Po drugie, jak to wynająć rodzicom mieszkanie obok, a nie wziąć ich pod swój dach?!
Niestety, moja znajoma wybranie własnej drogi życiowej przypłaciła całkowitym odtrąceniem przez rodzinę, mimo szczerych chęci. Póki co, zapłaciła za założenie w domu rodziców ogrzewania na gaz, dzięki czemu nie muszą oni trudzić się paleniem węglem, więc jakiś czas będą mogli mieszkać jeszcze sami.
Znajoma jest najmłodsza z rodzeństwa. Ma starszych siostrę i brata, którzy się pożenili i poprzenosili do domów męża/żony oraz teściów w tej samej oraz pobliskiej wsi. Rodzice mają już pod osiemdziesiątkę i przestali sobie radzić sami. Brat i siostra twierdzą, że nie są w stanie do nich wrócić, gdyż zapuścili już korzenie w domach teściów.
Znajoma natomiast wyprowadziła się do dużego miasta, gdzie mieszka ze swoim mężem (ale mają tylko ślub cywilny, po którym nie było nawet wesela, więc dla jej rodziny żaden z niego mąż).
Rodzinka zatem podjęła jednomyślną decyzję za jej plecami, że to ona powinna wrócić na wieś, pomagać rodzicom, przejąć gospodarkę i najlepiej wziąć sobie jakiegoś "prawdziwego" męża z miejscowych.
Znajoma powiedziała, że nie jest to możliwe, ponieważ jest z zawodu architektem, a nie rolnikiem i ma pracę w mieście, a nie wsi oddalonej 250 kilometrów i nie może dojeżdżać. Zaproponowała, że chętnie może pomóc rodzicom, jeśli ci przeniosą się do miasta. Zaoferowała, że na pierwsze miesiące wynajmie im mieszkanie na tym samym osiedlu, na którym mieszka ona z mężem. Potem się sprzeda gospodarkę, której i tak nikt nie chce obrabiać i kupi się mieszkanie w mieście, jakieś na parterze, w sam raz dla rodziców, na starość.
Oczywiście została obrzucona błotem, bo po pierwsze, jak można sprzedać "ojcowiznę" (małe gospodarstwo, które nie przynosi żadnego dochodu)?! Po drugie, jak to wynająć rodzicom mieszkanie obok, a nie wziąć ich pod swój dach?!
Niestety, moja znajoma wybranie własnej drogi życiowej przypłaciła całkowitym odtrąceniem przez rodzinę, mimo szczerych chęci. Póki co, zapłaciła za założenie w domu rodziców ogrzewania na gaz, dzięki czemu nie muszą oni trudzić się paleniem węglem, więc jakiś czas będą mogli mieszkać jeszcze sami.
Wieś_spokojna_wieś_wesoła
Ocena:
363
(383)
Komentarze