KsaveryR
O uprzedmiotawianiu kobiet w wykonaniu kobiet!
W mojej klatce mieszkają trzy starsze panie, w wieku na oko od 60 do 80 lat, wszystkie samotne, prawdopodobnie wdowy, dzieci czy wnuków nie widać nigdy. Każda bardzo wesoła, miła, przyjazna, i, oczywiście, bardzo wścibska.
To, że jeżeli kobieta mieszka z mężczyzną, to jest jego kobietą, jest często dla osób w tym wieku oczywiste, więc dopóki mieszkałem z koleżanką, wszystko było w porządku, tzn. wystarczyło nie wdawać się w szczegóły w zakresie życia prywatnego i jakoś dawało się radę przetrwać babcine przesłuchania. "Problem" pojawił się po tym, gdy do mojego mieszkania na miejsce koleżanki wprowadził się facet, który, tak się złożyło, był też moim facetem. Babcie oczywiście zaczęły coś podejrzewać, i wierz mi, czytelniku, nie trzeba się "afiszować", aby te niezawodne osiedlowe systemy wywiadowcze zaczęły coś podejrzewać. I wypytywać. "Rzadko cię widuję z dziewczętami…" i tym podobne.
Orientacją oczywiście się nie chwalimy, tym bardziej przed emerytami, wartości inne i stres niepotrzebny, więc dla dobra starszych pań Gay and Proud zostawialiśmy w domu. Dlatego też za każdym razem, gdy padało pytanie o nasze dziewczyny, zawsze coś udawało się "dowcipnie" odparować. Babcie jednak chyba postawiły sobie za punkt honoru ratowanie naszych nienarodzonych dzieci i były w swoich poczynaniach coraz bardziej zdesperowane.
Pewnego pięknego dnia wracam z roboty w dosyć drażliwym stanie, jedna z babć przydybuje mnie na klatce i zaczyna swoje: "A ty dalej nie masz żadnej dziewczyny?", na co lekko poirytowany odpowiadam z wyraźnym przekąsem: "Żadna nie chce, wie pani, feminizm, kariera, te sprawy, teraz trudno o dobrą dziewczynę".
Na co ona, zupełnie poważnie, z pięścią ku niebu niczym Fidel Castro na apelu do narodu: "A tam nie chce, każda chce! A jak nie chce, to złapać taką, a zgwałcić (sic)! To zechce!".
Całe dekady walki o równouprawnienie, i naprawdę nic się nie zmieniło w relacjach damsko-męskich od ery kamienia łupanego? :D
W mojej klatce mieszkają trzy starsze panie, w wieku na oko od 60 do 80 lat, wszystkie samotne, prawdopodobnie wdowy, dzieci czy wnuków nie widać nigdy. Każda bardzo wesoła, miła, przyjazna, i, oczywiście, bardzo wścibska.
To, że jeżeli kobieta mieszka z mężczyzną, to jest jego kobietą, jest często dla osób w tym wieku oczywiste, więc dopóki mieszkałem z koleżanką, wszystko było w porządku, tzn. wystarczyło nie wdawać się w szczegóły w zakresie życia prywatnego i jakoś dawało się radę przetrwać babcine przesłuchania. "Problem" pojawił się po tym, gdy do mojego mieszkania na miejsce koleżanki wprowadził się facet, który, tak się złożyło, był też moim facetem. Babcie oczywiście zaczęły coś podejrzewać, i wierz mi, czytelniku, nie trzeba się "afiszować", aby te niezawodne osiedlowe systemy wywiadowcze zaczęły coś podejrzewać. I wypytywać. "Rzadko cię widuję z dziewczętami…" i tym podobne.
Orientacją oczywiście się nie chwalimy, tym bardziej przed emerytami, wartości inne i stres niepotrzebny, więc dla dobra starszych pań Gay and Proud zostawialiśmy w domu. Dlatego też za każdym razem, gdy padało pytanie o nasze dziewczyny, zawsze coś udawało się "dowcipnie" odparować. Babcie jednak chyba postawiły sobie za punkt honoru ratowanie naszych nienarodzonych dzieci i były w swoich poczynaniach coraz bardziej zdesperowane.
Pewnego pięknego dnia wracam z roboty w dosyć drażliwym stanie, jedna z babć przydybuje mnie na klatce i zaczyna swoje: "A ty dalej nie masz żadnej dziewczyny?", na co lekko poirytowany odpowiadam z wyraźnym przekąsem: "Żadna nie chce, wie pani, feminizm, kariera, te sprawy, teraz trudno o dobrą dziewczynę".
Na co ona, zupełnie poważnie, z pięścią ku niebu niczym Fidel Castro na apelu do narodu: "A tam nie chce, każda chce! A jak nie chce, to złapać taką, a zgwałcić (sic)! To zechce!".
Całe dekady walki o równouprawnienie, i naprawdę nic się nie zmieniło w relacjach damsko-męskich od ery kamienia łupanego? :D
Klatka
Ocena:
272
(356)
Komentarze