#76789

Witam
Historyjka o moim prawku i zniszczonej samoocenie.
Mam 20 lat i robię prawko już 2 rok.
W trakcie jazdy z instruktorem pełen luz,zero błędów zapisuję się na egzamin i czekam na termin.Wyluzowany odpowiadam na pytania egzaminatora,robię plac,wyjeżdżam na miasto i nagle stres....
Dostaję małpiego rozumu,zapominam podstawowych rzeczy no po prostu masakra.Oczywiście wynik negatywny.
Pomyślałem,że następnym razem będzie lepiej i będę próbował zdać.Niestety dostałem bolesną nauczkę gdy powiedziałem o tym niektórym osobom.

Kumpel,którego wydawało by się,że znam kupę lat powiedział o tym innym znajomym.Oczywiście stałem się pośmiewiskiem bo przecież jak to wg nich wygląda,że mężczyzna nie może zdać prawka za 1 razem.Najlepsze jest to,że on sam robi profil kierowcy już rok bo jak on to mówi "nie mam czasu".No przecież jak ma mieć czas jak co weekend ma melanż.

Rodzina wsparcie bla bla.Mam wrażenie,że powiedzenie "z rodziną zawsze dobrze wychodzi się na zdjęciu" ma sens.Podchodzę 2 raz do egzaminu i co? Znów siedząc w samochodzie stres a do tego dziwne przywidzenia jakbym był naćpany.W głowie głosy,mojej rodziny i znajomych,że znów obleje i nie zdam próbuję z tym walczyć ale niestety po raz kolejny porażka.

Gdy wścibska ciotka się o tym dowiedziała próbuję przypiec mi gdy tylko ma okazję.Na jakiś uroczystościach rodzinnych pytanie "jak tam prawko" wzbudza we mnie stres.Rodzinka wypomina mi to za każdym razem w taki sposób jako by to było jakieś wielkie osiągnięcie a nie posiadanie prawka to największe przekleństwo jakie może być.Samoocena sięga dna nawet nie zapisałem się na kolejny egzamin bo prostu nie potrafię i boję się kolejnej porażki i wydanych pieniędzy.

Pora chyba na zapisanie się do piekielnego psychiatry który nauczy mnie takiej piekielności jaką posiada kumpel i moja rodzinka.

Prawko