Mam ja siostrę. Dwunastolatkę, dokładnie mówiąc. Dzielę z nią - niestety - pokój. Czemu niestety? O tym właśnie historia.
Moja [S]iostra okropnie bałagani. Nie mam tu na myśli kilku papierków na biurku, to jest przy niej zaliczne jako niesamowity porządek. [S] potrafi na biurku trzymać z 5 kubków minimum, kilka talerzy z jedzeniem (no bo po co wynieść po jedzeniu, skoro można zostawić, a ktoś kiedyś za nią może posprząta?), rozwalone po całym biurku książki, papierki (i te większe, i te bardzo drobne, pocięte nożyczkami na malutkie kawałeczki), okruszki. Podłoga wygląda nie lepiej - wszędzie brudne ciuchy (jeśli kogoś zniesmaczę, to przepraszam, ale też ma tam brudną bieliznę), papiery, czasem i jedzenie się znajdzie, plecak, torebki. W skrócie - do pokoju często nie da się wejść. Oczywiście, smród tam nie lepszy - [S] nie otworzy okna, bo za zimno. W pokoju wiele nie przesiaduję, głównie dlatego, że razi mnie bałagan (a także to, że wiecznie jest puszczony bardzo głośno telewizor, nawet jeśli siostra nie ogląda, a wyłączyć nie wolno), ale kiedy już tam wchodzę, od razu okno otwieram. Gdy tylko wychodzę, [S] zamyka. Bo zimno.
Nie możemy sobie poradzić z bałaganiarstwem siostry. Ani ja, ani rodzice. Siedzenie w takim pokoju to mordęga, tak samo jak spanie. Nie dotarło do niej, że kot (który uwielbia zjadać coś, co zostaje na talerzach) może zjeść kilkudniowe jedzenie i to może spowodować jego śmierć. Opublikowanie zdjęć bałaganu na Facebooku, gdzie pełno jej znajomych, też nie dało, oprócz ochrzanu od mamy. Skarga do babć też nie pomogła.
Dlatego mam pytanie do Was, drodzy piekielni - co zrobić, żeby w końcu pyskata dziewczynka zaczęła sprzątać? Póki co każde jej zwrócenie uwagi, nieważne przez kogo, kończy się na "zamknij mordę". Już nie wiem, co robić, bo nie mam zazwyczaj czasu ani chęci na sprzątanie za nią, zresztą jako 12-letnie dziecko powinna sama to robić. Jakieś pomysły?
Moja [S]iostra okropnie bałagani. Nie mam tu na myśli kilku papierków na biurku, to jest przy niej zaliczne jako niesamowity porządek. [S] potrafi na biurku trzymać z 5 kubków minimum, kilka talerzy z jedzeniem (no bo po co wynieść po jedzeniu, skoro można zostawić, a ktoś kiedyś za nią może posprząta?), rozwalone po całym biurku książki, papierki (i te większe, i te bardzo drobne, pocięte nożyczkami na malutkie kawałeczki), okruszki. Podłoga wygląda nie lepiej - wszędzie brudne ciuchy (jeśli kogoś zniesmaczę, to przepraszam, ale też ma tam brudną bieliznę), papiery, czasem i jedzenie się znajdzie, plecak, torebki. W skrócie - do pokoju często nie da się wejść. Oczywiście, smród tam nie lepszy - [S] nie otworzy okna, bo za zimno. W pokoju wiele nie przesiaduję, głównie dlatego, że razi mnie bałagan (a także to, że wiecznie jest puszczony bardzo głośno telewizor, nawet jeśli siostra nie ogląda, a wyłączyć nie wolno), ale kiedy już tam wchodzę, od razu okno otwieram. Gdy tylko wychodzę, [S] zamyka. Bo zimno.
Nie możemy sobie poradzić z bałaganiarstwem siostry. Ani ja, ani rodzice. Siedzenie w takim pokoju to mordęga, tak samo jak spanie. Nie dotarło do niej, że kot (który uwielbia zjadać coś, co zostaje na talerzach) może zjeść kilkudniowe jedzenie i to może spowodować jego śmierć. Opublikowanie zdjęć bałaganu na Facebooku, gdzie pełno jej znajomych, też nie dało, oprócz ochrzanu od mamy. Skarga do babć też nie pomogła.
Dlatego mam pytanie do Was, drodzy piekielni - co zrobić, żeby w końcu pyskata dziewczynka zaczęła sprzątać? Póki co każde jej zwrócenie uwagi, nieważne przez kogo, kończy się na "zamknij mordę". Już nie wiem, co robić, bo nie mam zazwyczaj czasu ani chęci na sprzątanie za nią, zresztą jako 12-letnie dziecko powinna sama to robić. Jakieś pomysły?
dom
Ocena:
118
(168)
Komentarze