zarchiwizowany
Skomentuj
(9)
Pobierz ten tekst w formie obrazka
Tak sobie czasem wertuję piekielnych i czytam jacy to biedni są rekrutujący. Olaboga. A ile po drodze ludzi dobrych odrzucacie ? Ile wartościowych CV i ludzi z umiejętnościami odrzucacie i macie za nic? Tego nie przyznacie. Liczycie na cud boski , pociotka/powujka i znajomego i potem klapa. Nie ma kandydata. Nie ma fachu w ręku. Masakra.
Moja historia jest bardzo krótka i smutna na dla mnie, niestety. Parę lat wstecz, dałam się namówić narzeczonemu i wysłałam CV do firmy/sklepu, który nie miał wygórowanych oczekiwań, ot wykształcenie średnie i pojęcie o grafice komputerowej, bo praca polegała na projektowaniu koszulek i tego typu gadżetów.
No to się zgłosiłam, bo pojęcie o grafice komputerowej mam całkiem dobre, mnóstwo zrobionych projektów , stron www, nawet zaawansowana przeróbka na życzenie, żadne proste sklejki czy blendowanie.
Wysłałam CV, parę prac do wglądu i dostałam zaproszenie na rozmowę. Poszłam z duszą na ramieniu. Ubrana byłam odpowiednio, czysta biała koszula, czarne spodnie, żadnego ostrego makijażu ,spięte włosy.
Podczas rozmowy wykazałam się wiedzą, na pendrive dostali do wglądu więcej moich prac z różnej dziedziny i standardowa formuła : zadzwonimy.
Nie zadzwonili.
Dlaczego? Nie wiem do dziś.
Z tego co wiem to zatrudnili jakiegoś faceta na dwa tygodnie, ale sobie nie radził i zostali sami z mnóstwem roboty i dalej szukali. Zespół składał się z dwóch facetów. Czyżby szowinizm ?
To nie pierwsza i nie będzie ostatnia historia o tym, jak utalentowanym młodym ludziom nie daje się szansy na rozwój, nawet na pokazanie swoich umiejętności.
Ale rekrutujący zawsze wiedzą lepiej...lepiej opisać skrajne przypadki podpitych meneli, roznegliżowane kobiety czy ludzi nie znających podstaw ortografii.
Nie twierdzę, że jestem idealna, że jestem najlepszym fachowcem jakiego mogli zatrudnić. Ale śmiem twierdzić, że zasługiwałam choć na szansę...
Moja historia jest bardzo krótka i smutna na dla mnie, niestety. Parę lat wstecz, dałam się namówić narzeczonemu i wysłałam CV do firmy/sklepu, który nie miał wygórowanych oczekiwań, ot wykształcenie średnie i pojęcie o grafice komputerowej, bo praca polegała na projektowaniu koszulek i tego typu gadżetów.
No to się zgłosiłam, bo pojęcie o grafice komputerowej mam całkiem dobre, mnóstwo zrobionych projektów , stron www, nawet zaawansowana przeróbka na życzenie, żadne proste sklejki czy blendowanie.
Wysłałam CV, parę prac do wglądu i dostałam zaproszenie na rozmowę. Poszłam z duszą na ramieniu. Ubrana byłam odpowiednio, czysta biała koszula, czarne spodnie, żadnego ostrego makijażu ,spięte włosy.
Podczas rozmowy wykazałam się wiedzą, na pendrive dostali do wglądu więcej moich prac z różnej dziedziny i standardowa formuła : zadzwonimy.
Nie zadzwonili.
Dlaczego? Nie wiem do dziś.
Z tego co wiem to zatrudnili jakiegoś faceta na dwa tygodnie, ale sobie nie radził i zostali sami z mnóstwem roboty i dalej szukali. Zespół składał się z dwóch facetów. Czyżby szowinizm ?
To nie pierwsza i nie będzie ostatnia historia o tym, jak utalentowanym młodym ludziom nie daje się szansy na rozwój, nawet na pokazanie swoich umiejętności.
Ale rekrutujący zawsze wiedzą lepiej...lepiej opisać skrajne przypadki podpitych meneli, roznegliżowane kobiety czy ludzi nie znających podstaw ortografii.
Nie twierdzę, że jestem idealna, że jestem najlepszym fachowcem jakiego mogli zatrudnić. Ale śmiem twierdzić, że zasługiwałam choć na szansę...
Rekrutacja śmiechu warte
Ocena:
-9
(23)
Komentarze