janhalb
Szlag mnie trafi po prostu.
Dzwoni znajoma. - Dostałeś? - pyta.
- Ale co dostałem…? - odpowiadam zdezorientowany.
- No prezent urodzinowy…
Ha. Urodziny miałem w lipcu, ale znajoma byt wtedy daleko. A teraz jest bliżej i wysłała mi prezent. Symboliczny, ale miły. Za pośrednictwem Poczty Polskiej. I to był błąd.
- Kiedy wysłałaś? - pytam. Okazuje się, że koło 25 września. Czyli minęły lekko licząc trzy tygodnie. Znajoma mieszka w Warszawie. Ja mieszkam 30 km od Warszawy.
Zaraz, zaraz… A kiedy to ja ostatnio widziałem naszego listonosza? Jakoś dawno zdaje się?… Po chwili analizy okazuje się, że na pewno nie widziałem go od początku października. I faktycznie, od ponad dwóch tygodni w skrzynce nie było NIC. W codziennym zabieganiu jakoś o tym nie myślałem, ale kurczę: znajoma wysłała przesyłkę, ktoś inny też mówił, że coś mi wysłał, rachunek za gaz powinien już dawno przyjść. Szybka kwerenda wśród sąsiadów - rzeczywiście, oni też dawno nie widzieli listonosza i nic do skrzynek nie dostają.
Jadę na pocztę. Czekam w kolejce do okienka 20 minut (przede mną tylko trzy osoby, no ale jak to na poczcie: na sześć okienek czynne są dwa). Wreszcie jestem przy okienku i tłumaczę pani za szybką, o co chodzi.
- A tak! - odpowiada pani pogodnie i z uśmiechem, nie wyglądając na speszoną. - Bo wasz listonosz jest na zwolnieniu. Od trzech tygodni.
I co - od trzech tygodni NIKT nie rozwozi poczty na naszym osiedlu? Ano nikt. Ale nie ma żadnego zastępstwa? Ano nie ma. Ale mam się nie martwić, pani zaraz sprawdzi, czy coś do mnie przyszło. Pani bierze ode mnie dane i adres, idzie na zaplecze. Nie ma jej 10 minut. Wraca z grubym naręczem przesyłek. A wśród nich przesyłka od mojej znajomej, trzy listy, dwa zaległe rachunki (termin zapłaty jednego z nich minął tydzień temu) i - na deser - dwa ważne listy z ZUS.
Listy z ZUS dotyczą sprawy, którą powinienem (według nich) załatwić półtora tygodnia temu. I - z różnych powodów - wtedy zajęłoby mi to pewnie kwadrans w lokalnym oddziale, ale dziś już się nie da: termin minął, co oczywiście da się załatwić, ale muszę w tym celu pojechać do Warszawy, czyli stracić pół dnia.
Poczta Polska. Listonosz jest na zwolnieniu, więc ludzie przez TRZY TYGODNIE nie dostają korespondencji. Nikogo nie ma na zastępstwie, a poczta nie wpada nawet na to, żeby to w jakiś sposób ogłosić, żeby ci, co czekają na ważne przesyłki, wiedzieli, że mogą je odebrać sami. - No ale czym się pan martwi, przecież nic nie zginie, wszystko dojdzie, spokojnie!
Zamierzam oczywiście napisać skargę. I oczywiście mam pełną świadomość, że to nic nie da.
Dzwoni znajoma. - Dostałeś? - pyta.
- Ale co dostałem…? - odpowiadam zdezorientowany.
- No prezent urodzinowy…
Ha. Urodziny miałem w lipcu, ale znajoma byt wtedy daleko. A teraz jest bliżej i wysłała mi prezent. Symboliczny, ale miły. Za pośrednictwem Poczty Polskiej. I to był błąd.
- Kiedy wysłałaś? - pytam. Okazuje się, że koło 25 września. Czyli minęły lekko licząc trzy tygodnie. Znajoma mieszka w Warszawie. Ja mieszkam 30 km od Warszawy.
Zaraz, zaraz… A kiedy to ja ostatnio widziałem naszego listonosza? Jakoś dawno zdaje się?… Po chwili analizy okazuje się, że na pewno nie widziałem go od początku października. I faktycznie, od ponad dwóch tygodni w skrzynce nie było NIC. W codziennym zabieganiu jakoś o tym nie myślałem, ale kurczę: znajoma wysłała przesyłkę, ktoś inny też mówił, że coś mi wysłał, rachunek za gaz powinien już dawno przyjść. Szybka kwerenda wśród sąsiadów - rzeczywiście, oni też dawno nie widzieli listonosza i nic do skrzynek nie dostają.
Jadę na pocztę. Czekam w kolejce do okienka 20 minut (przede mną tylko trzy osoby, no ale jak to na poczcie: na sześć okienek czynne są dwa). Wreszcie jestem przy okienku i tłumaczę pani za szybką, o co chodzi.
- A tak! - odpowiada pani pogodnie i z uśmiechem, nie wyglądając na speszoną. - Bo wasz listonosz jest na zwolnieniu. Od trzech tygodni.
I co - od trzech tygodni NIKT nie rozwozi poczty na naszym osiedlu? Ano nikt. Ale nie ma żadnego zastępstwa? Ano nie ma. Ale mam się nie martwić, pani zaraz sprawdzi, czy coś do mnie przyszło. Pani bierze ode mnie dane i adres, idzie na zaplecze. Nie ma jej 10 minut. Wraca z grubym naręczem przesyłek. A wśród nich przesyłka od mojej znajomej, trzy listy, dwa zaległe rachunki (termin zapłaty jednego z nich minął tydzień temu) i - na deser - dwa ważne listy z ZUS.
Listy z ZUS dotyczą sprawy, którą powinienem (według nich) załatwić półtora tygodnia temu. I - z różnych powodów - wtedy zajęłoby mi to pewnie kwadrans w lokalnym oddziale, ale dziś już się nie da: termin minął, co oczywiście da się załatwić, ale muszę w tym celu pojechać do Warszawy, czyli stracić pół dnia.
Poczta Polska. Listonosz jest na zwolnieniu, więc ludzie przez TRZY TYGODNIE nie dostają korespondencji. Nikogo nie ma na zastępstwie, a poczta nie wpada nawet na to, żeby to w jakiś sposób ogłosić, żeby ci, co czekają na ważne przesyłki, wiedzieli, że mogą je odebrać sami. - No ale czym się pan martwi, przecież nic nie zginie, wszystko dojdzie, spokojnie!
Zamierzam oczywiście napisać skargę. I oczywiście mam pełną świadomość, że to nic nie da.
poczta
Ocena:
161
(165)
Komentarze