Kto często korzysta z usług kolejowego przewoźnika na dystans daleki, ten wie że wagony i miejsca są numerowane, żeby system rezerwacji miał sens.
Jechałam pociągiem, w przedziale ze mną dziewczyna w wieku rówieśniczym lub niewiele młodszym, ulokowałyśmy się pod oknem po obu stronach, zgodnie z tym co orzekł bilet. Załóżmy że miejsca 41 i 42. Na jakiejś kolejnej stacji wsiada kobieta z grupy wiekowej miesięnależy+, prawdopodobnie z wnuczkiem i idąc w jednym kierunku zagląda po przedziałach, szukając miejsca. Ewidentnie dowodzenie przejęła babcia, jednak raporty "tutaj/nie tutaj/dalej/jest/nie ma" składa idący przed nią chłopiec. Po chwili wracają, drzwi do naszej loży szyderców otwierają się, a kobitka bez żadnego "przepraszam, chyba zaszła jakaś pomyłka" podaje komendę.
- Proszę się przesiąść. To są nasze miejsca.
Nie po to, jak ciemna, przed wejściem do wagonu po pierdyliard razy sprawdzałam czy nikogo nie podsiadam przez własne niedopatrzenie. Ponieważ współpasażerka wsiadała później ode mnie, słyszałam jak również sprawdza kilkakrotnie, jeszcze chyba z mamą (albo innym członkiem rodziny) czy na pewno dobre zajmuje. Więc twardo odpowiadam.
- Nie są.
- Ale ja mam na bilecie 41 i 42!
Cóż... ja na swoim bilecie też mam miejsce 41, a dziewczyna siedząca na przeciw przy mnie sprawdzała - więc poprawnie. Wiem, że system nie jest nieomylny i może miejscówki błędnie wygenerować. Więc zanim pójdę zawracać głowę kierownikowi, upewniam się:
- Wagon 15?
- No nie, bo 14...
Obie: Ale to wagon 15.
- Ale 14 nie ma!
Kurtyna.
Nie, to nie Poczekaj Kiedyś Przyjedzie się pomyliło, bo wagon 14 był. Tylko w przeciwnym kierunku niż kobieta poszła. Ale po co weryfikować lub prosić kierownika o przydzielenie nowej, można przecież wyrzucić kogoś kto za bilet wcześniej zapłacił, bo tak.
PS. Do samego końca jechałyśmy we dwie, więc nawet gdyby faktycznie nie było miejscówki 14/41-42 to przecież wolne fotele do dyspozycji były.
Jechałam pociągiem, w przedziale ze mną dziewczyna w wieku rówieśniczym lub niewiele młodszym, ulokowałyśmy się pod oknem po obu stronach, zgodnie z tym co orzekł bilet. Załóżmy że miejsca 41 i 42. Na jakiejś kolejnej stacji wsiada kobieta z grupy wiekowej miesięnależy+, prawdopodobnie z wnuczkiem i idąc w jednym kierunku zagląda po przedziałach, szukając miejsca. Ewidentnie dowodzenie przejęła babcia, jednak raporty "tutaj/nie tutaj/dalej/jest/nie ma" składa idący przed nią chłopiec. Po chwili wracają, drzwi do naszej loży szyderców otwierają się, a kobitka bez żadnego "przepraszam, chyba zaszła jakaś pomyłka" podaje komendę.
- Proszę się przesiąść. To są nasze miejsca.
Nie po to, jak ciemna, przed wejściem do wagonu po pierdyliard razy sprawdzałam czy nikogo nie podsiadam przez własne niedopatrzenie. Ponieważ współpasażerka wsiadała później ode mnie, słyszałam jak również sprawdza kilkakrotnie, jeszcze chyba z mamą (albo innym członkiem rodziny) czy na pewno dobre zajmuje. Więc twardo odpowiadam.
- Nie są.
- Ale ja mam na bilecie 41 i 42!
Cóż... ja na swoim bilecie też mam miejsce 41, a dziewczyna siedząca na przeciw przy mnie sprawdzała - więc poprawnie. Wiem, że system nie jest nieomylny i może miejscówki błędnie wygenerować. Więc zanim pójdę zawracać głowę kierownikowi, upewniam się:
- Wagon 15?
- No nie, bo 14...
Obie: Ale to wagon 15.
- Ale 14 nie ma!
Kurtyna.
Nie, to nie Poczekaj Kiedyś Przyjedzie się pomyliło, bo wagon 14 był. Tylko w przeciwnym kierunku niż kobieta poszła. Ale po co weryfikować lub prosić kierownika o przydzielenie nowej, można przecież wyrzucić kogoś kto za bilet wcześniej zapłacił, bo tak.
PS. Do samego końca jechałyśmy we dwie, więc nawet gdyby faktycznie nie było miejscówki 14/41-42 to przecież wolne fotele do dyspozycji były.
Ocena:
143
(161)
Komentarze