#90905

O hipokryzji słów kilka.

Miałam ostatnio dość nieprzyjemną rozmowę z członkiem rodziny. Nieprzyjemną w cudzysłowie. Padło z mojej strony kilka niecenzuralnych epitetów i jeszcze mniej przyjemnych określeń. Na swoją obronę mam tylko to, że stanęłam w obronie dziecka.
Dziecię moje (lat 15) weszło w okres dojrzewania na pełnej parze. Z dnia na dzień można rzec, że wydoroślała. Pod względem fizycznym, bo mentalnie jeszcze daleko. Córa na co dzień preferuje raczej ubiór sportowy, luźny. Jak to czasem określam żartobliwie, wręcz menelowaty.

Ale nie było by tej historii, gdyby nie impreza szkolna i preferowane przebranie na nią . Dziecię moje postanowiło przebrać się za postać mi kompletnie nieznaną, aczkolwiek pokazała mi o co chodzi. No cóż, torebusia pod pachę, pod drugą Młodą i szukamy odpowiedniego stroju. Udało się chwilę przed imprezą skompletować wszystko. Dziecię strój przymierzyło, pasuje. Zrobiło sobie jeszcze zdjęcie i to mogło być na tyle. Zaznaczę tylko, że owo przebranie, to czerwona obcisła sukienka do kolan i czerwone buty na niskim obcasie. Zdjęcie wysłała do koleżanki i do kuzynki, a ta pokazała je swojej mamie.

No i od mamusi, strażniczki niewieścich cnót, dostałam na drugi dzień telefon i opie..z. Nasłuchałam się, że jestem nienormalna, że pozwalam Młodej tak się ubrać, że jak to tak można. Ona swojej córce nigdy nie pozwoliłaby tak się ubrać! Sukienka jest obcisła, wszystko uwydatnia! Przecież to skandal!

Starałam się spokojnie wytłumaczyć, że to przebranie na bal, ale z marnym skutkiem. Co rusz byłam przekrzykiwania. Miarka się przebrała, gdy na moje dziecko padły określenia typu- kur.., dziw..itp. Przypomniałam jej dosadnie i mało kulturalnie jak to ona w wieku lat 13 latała za chłopakami, a mając 14 urodziła. Teraz będąc przed 40 wie jak każdego określić, a o sobie nie pamięta. Rozłączyła się krzycząc do telefonu epitety pod moim adresem.

Teraz tak siedzę i myślę jak to jest. Czyjeś się widzi i wie co powiedzieć, a na swój temat już nie.

Piekiełko