#17170

Pracowałam swego czasu również jako telemarketerka pewnej sieci. Gdy zawitała do nas nowa koleżanka, dowiedziałam się,że pracowała przedtem jako osoba, która przez telefon "ścigała" zadłużonych. Postanowiłam napisać zasłyszaną historyjkę.

Koleżanka mówiła,że można było stosować wszystkie chwyty takie jak dzwonienie do sąsiadów, wygrażanie komornikiem, zakazane były jednak przekleństwa.

Sytuacja właściwa ([K] - koleżanka, [ZP] - zadłużona pani):

[K] Dzień dobry, dzwonię z firmy zadłużeń XYZ, ma pani niezapłacone raty za telewizor plazmowy firmy ZYX. Kiedy zamierza to pani uregulować? Dzwonię już 10 raz do pani. Większości telefonów pani nie odbiera, musi pani uregulować należności.
[ZP] A spadaj gówniaro! Nic nie zapłacę i przestań w końcu dzwonić!
[K] Proszę wybaczyć,ale w takim razie pojawię się u pani z takim panem w kamizelce, z napisem "KOMORNIK" i zrobię pani wstydu na całą klatkę! Chyba nie chce pani tego?!
[ZP] (tu poleciała niecenzuralna wiązanka)
[K] Dobrze, w takim razie za trzy dni u pani jestem, tak?
Będzie sobota,więc akurat sąsiedzi popatrzą.
[ZP] Jejjjjjkuuuuu (tu nagle zmienia ton i staje się potulna, udaje,że łka), ja taka biedna jestem... Nie mam dzieciom co do garnka włożyć...
[K] (koleżanka słyszała już takie tłumaczenia miliard razy) To niech im pani puści,na telewizorze plazmowym, Pascala to się najedzą oczkami.
[ZP] No,ale proszę pani... ja tak ładnie proszę... ja taka biedna (udawane wycie do słuchawki)
[K] Nie da się z panią rozmawiać, w takim układzie jutro będę po ten telewizor plazmowy!
[ZD] (i tu nagle pani przestała łkać i wyć, przeszła w normalny ton i jak najbardziej poważnie zapytała) Ale który? Ten z łazienki, kuchni, pokoju dzieci czy salonu? Niech Pani chociaż telewizora dzieciom nie zabiera...

Koleżance ręce opadły,zdążyła tylko powiedzieć:

[K] I pani niby nie ma co do garnka włożyć?

Na tych słowach pani się rozłączyła.

firma ściągająca zadłużenia