#50632

Historia ta będzie o tyle inna, że "piekielność" osoby, którą opiszę nie wynika z zachowania a raczej z... przyzwyczajeń? Sama nie wiem, mam nadzieję, że po przeczytaniu doradzicie mi co w tej sprawie zrobić.

Otóż mam bardzo dobrego kolegę. Jest miły, towarzyski i inteligentny, ale... strasznie śmierdzi... Wszyscy czują, ale nikt nie ma odwagi mu powiedzieć. Wręcz dziwi nas fakt, że on sam siebie nie czuje, bo smród jest okrutny... Przepocone,co najmniej kilkutygodniowe, ubrania, gryzący zapach spoconego ciała, niemyte włosy i oddech z ust jakby mu tam coś kilka lat wcześniej zdechło... Mieszka w akademiku, więc nie można zwalić na oszczędność wody. Nie jest może bogaczem, ale na pastę do zębów i mydło go z pewnością stać. Ostatnio byliśmy ze znajomymi (m.in. z nim) w pubie i wszyscy co chwilę "musieli" wychodzić a to na papierosa (tak, odetchnąć świeżym powietrzem!), a to do łazienki (nawet tam lepiej pachniało) a to na korytarz zadzwonić.

Kiedyś, gdy kolega ten przyjechał na kilka dni do Polski, pozwoliłam mu u siebie zostać, coby nie płacił za hotel. Przez 5 dni pobytu u mnie wykąpał się raz, spał także w ciuchach, a rano po prostu wstawał i w tym samym w czym spał szedł na miasto, nie myjąc nawet rąk po "porannej toalecie".

Kolega ten nie jest Polakiem, pochodzi z jednego z bałkańskich krajów. Poznałam jeszcze dwie inne osoby z tego kraju (chłopaka i dziewczynę). Ten drugi chłopak także nie mył się zbyt często, dziewczyna natomiast zawsze była schludna i ładnie pachnąca. Nie wiem czy w ich kulturze istnieje przekonanie, że zapach potu to zapach prawdziwego mężczyzny (nie sądzę, ale kto wie...)??

I tu moja prośba - czy wie ktoś jak można by mu delikatnie zasugerować, że śmierdzi? Bardzo go lubię, dlatego tak ciężko mi podjąć z nim ten temat, jednak teraz, gdy robi się co raz cieplej, nie jestem w stanie się z nim spotkać i siedzieć obok niego i z nim rozmawiać, bo robi mi się zwyczajnie niedobrze...

miasto