#60335

Udzielam bezpłatnych porad prawnych w Ośrodku Pomocy Społecznej.

Na konsultację można zapisać się telefonicznie lub bezpośrednio w sekretariacie Ośrodka. Zawsze zostawione są też dwa lub trzy wolne miejsca dla osób, które przychodzą "z biegu".

Akurat trafił mi się mocno zapracowany dzień, na liście zapisany komplet zainteresowanych poradą. Mniej więcej w połowie mojego dyżuru do gabinetu puka sekretarka.
- Pani Zuzanno, dałoby radę wcisnąć na dziś jeszcze jedną osobę? Proponowałam pani X termin w przyszłym tygodniu, ale ona mówi, że to bardzo ważne, zależy jej bardzo żeby to było dziś.
- Dobrze, proszę przekazać, że przyjmę ją jeśli poczeka do końca - zadecydowałam, choć jęknęłam jednak troszkę w duchu. Piątkowe popołudnie, miałam ogromną nadzieję wyjść do domu o czasie.

Prawie dwie godziny później do gabinetu zaprosiłam panią X.
- W czym mogę pani pomóc? - zapytałam kiedy ta już wygodnie usadowiła się po drugiej stronie biurka.
- Ja widziałam dzisiaj Igrekowską, jak od pani wychodziła. Takie swoje sprawy tu załatwiałam, patrzę, Igrekowska! W końcu postanowiła kopnąć w dupę tego swojego chlejusa i nieroba? Bo jeśli tak, to ja pani będę świadczyła na jej korzyść! Świadkować będę! Albo może o alimenty na dzieciaka, co?

Policzyłam w głowie do pięciu. Wzięłam trzy głębokie oddechy.
- Pani X, nie jestem upoważniona by rozmawiać o sprawie z jaką przyszła tu dziś pani Y.
- Tak, tak, ja rozumiem, rozumiem... ale powie mi, pozbędzie się tego mężulka swojego?
- Jak już mówiłam, nie mogę rozmawiać... - nie zdążyłam nawet dokończyć zdania.
- PANI! Co to za kanalia jest! Ochlej! Moczymorda! Nierób! Chociaż ta Igrekowska też swoje za uszami ma...

Czekała prawie dwie godziny, żeby dowiedzieć się z jaką sprawą przyszła po poradę sąsiadka i dołożyć kilka słów od siebie. Nie dała sobie przetłumaczyć, że obowiązuje mnie tajemnica i ani słowa powiedzieć jej nie mogę.

Złożyła na mnie skargę.

OPS