#63323

Sporo ostatnio o pociągach to i mi się przypomniała historia z czasów słodkich kiedy to mój wiek wyrażał się jeszcze w jednej cyfrze:)

Będzie to jednak piekielność pasażerów, a nie samego
PKP.

Pierwsza samodzielna podróż pociągiem, trasa praktycznie przez całą Polskę, także ładnych parę godzin. Zaopatrzona przez mamę w szczegółowe informacje, plecak większy od siebie samej i bilet z wykupioną miejscówką odnajduje swoje miejsce i wielce przejęta swoją "dorosłością" odjeżdżam.
I oto nagle zjawia się rozchichotana panienka, najpewniej studentka.
[S] - Hej, sorry my tutaj z koleżanką siedzimy.
[J] - Ale ja mam bilet na to miejsce...
[S] - No tak, bo widzisz, nie udało nam się kupić dwóch obok siebie, ja swoją miejscówkę mam na miejsce X w wagonie Y. To może zrobimy tak, że ja usiądę tutaj a ty pójdziesz tam?
[J] - Emmm, yy, no ale...
[S] - No bo rozumiesz, my razem całą drogę, no pogadamy sobie, a tobie to nie zrobi różnicy.
[J] - ... uhm, yhm
W tym momencie oczywiście radośnie zaczyna ładować się z walizką do środka. A ja nie wiedząc co mam z zrobić udaję się w podróż przez cały pociąg w poszukiwaniu wagonu Y, oczywiście na samym końcu, bo w końcu faktycznie co mi za różnica?
Naturalnie żadnym zaskoczeniem jest, że miejsce X i wszystkie dookoła były zajęte przez ludzi z miejscówkami. Nie miałam już siły ani ochoty by przeciskać się z powrotem, więc ostatecznie moja dopłata do biletu zapewniła mi całodzienny komfort w postaci podłogi przy przejściu do ubikacji.

Pierwszy wniosek jaki się nasuwa, to że za własną głupotę i naiwność się płaci. Ale wydaje mi się, że takie jest właśnie typowe, przewidywalne i normalne zachowanie kilkuletnich dzieci, natomiast wciskanie im takiego kitu, żeby zyskać ich kosztem to zwyczajne s.. traszne chamstwo cenzuralnie mówiąc:)

pkp