Ruzeakriz
Ogólnie rzecz biorąc zauważyłam bardzo niezdrową tendencję... jak bardzo wykorzystujemy każdą okazję, żeby tylko się pochwalić czymś. :)
Mam na myśli tym razem imprezy "osiemnastkowe". Od stycznia zacznie się to u mnie masowo, już teraz dostałam kilka zaproszeń, słucham planów i niektóre z nich na prawdę mnie zaskakują, ale nie pozytywnie.
Wychodzi na to, że 2/3 znajomych chcą zrobić niemal wesela! Jeden chce przebić drugiego. Zapraszanie setek osób, z czego z większością jest się tylko na "cześć". I to nie jest kwestia tego czy kogoś stać czy niezupełnie.
Zaraz po sylwestrze idę na pierwszą imprezę, rozmawiam sobie z [K]oleżanką, pytam o plany, listę gości...
K- No wiesz, myślę że to się zamknie w 400(!) osobach.
J- Ale wiesz, że chyba zapłacisz za to więcej niż to wszystko warte? No i po co ci X na liście? Przecież wy nawet nie rozmawiacie?
K- Co z tego, jest przystojny. A poza tym Kaśka zaprasza 390 osób, muszę mieć lepszą wixe!
Zasadniczo "reputacja" danej osoby wzrasta od jakości i wielkości rozkręconej imprezy na osiemnastkę. Moją "mistrzynią" jest koleżanka, która chce zrobić imprezę na jachcie.
Moje urodziny są też niedługo po nowym roku. Opowiedziałam o swoich "planach" kilku osobom i zostałam praktycznie zrównana z ziemią - otóż wybieram się na piwo do knajpy z kilkoma najbliższymi osobami, nie będzie fajerwerków i gratulacji od samego H.Hefnera.
Mieszkam w bloku, miejsca jest bardzo bardzo mało; podam jakieś przekąski, kilka miejsc noclegowych w domu się znajdzie... po drugie wiem, że rodzice i tak wydają na mnie wystarczająco dużo w ciągu roku, nie chcę nadwyrężać ich budżetu. Po takim oświadczeniu niektórzy znajomi wręcz obrazili się, a sąsiadka z góry, gdy spytała moją mamę jak planuję świętować i otrzymała odpowiedź, dała mamie do rozumienia, że jesteśmy tak zwanym plebsem :D
Przykro mi z powodu zachowania niektórych ludzi, po których bym się tego nie spodziewała. I współczuję przyszłym pokoleniom.
Mam na myśli tym razem imprezy "osiemnastkowe". Od stycznia zacznie się to u mnie masowo, już teraz dostałam kilka zaproszeń, słucham planów i niektóre z nich na prawdę mnie zaskakują, ale nie pozytywnie.
Wychodzi na to, że 2/3 znajomych chcą zrobić niemal wesela! Jeden chce przebić drugiego. Zapraszanie setek osób, z czego z większością jest się tylko na "cześć". I to nie jest kwestia tego czy kogoś stać czy niezupełnie.
Zaraz po sylwestrze idę na pierwszą imprezę, rozmawiam sobie z [K]oleżanką, pytam o plany, listę gości...
K- No wiesz, myślę że to się zamknie w 400(!) osobach.
J- Ale wiesz, że chyba zapłacisz za to więcej niż to wszystko warte? No i po co ci X na liście? Przecież wy nawet nie rozmawiacie?
K- Co z tego, jest przystojny. A poza tym Kaśka zaprasza 390 osób, muszę mieć lepszą wixe!
Zasadniczo "reputacja" danej osoby wzrasta od jakości i wielkości rozkręconej imprezy na osiemnastkę. Moją "mistrzynią" jest koleżanka, która chce zrobić imprezę na jachcie.
Moje urodziny są też niedługo po nowym roku. Opowiedziałam o swoich "planach" kilku osobom i zostałam praktycznie zrównana z ziemią - otóż wybieram się na piwo do knajpy z kilkoma najbliższymi osobami, nie będzie fajerwerków i gratulacji od samego H.Hefnera.
Mieszkam w bloku, miejsca jest bardzo bardzo mało; podam jakieś przekąski, kilka miejsc noclegowych w domu się znajdzie... po drugie wiem, że rodzice i tak wydają na mnie wystarczająco dużo w ciągu roku, nie chcę nadwyrężać ich budżetu. Po takim oświadczeniu niektórzy znajomi wręcz obrazili się, a sąsiadka z góry, gdy spytała moją mamę jak planuję świętować i otrzymała odpowiedź, dała mamie do rozumienia, że jesteśmy tak zwanym plebsem :D
Przykro mi z powodu zachowania niektórych ludzi, po których bym się tego nie spodziewała. I współczuję przyszłym pokoleniom.
Ocena:
488
(680)
Komentarze