#63522

Wybrałam się dzisiaj do galerii handlowej w celu zakupienia ostatnich prezentów. Po udanym maratonie sklepowym przypomniałam sobie, że przydałyby mi się (dosłownie) dwie rzeczy „ze spożywki”. Poszłam więc, wzięłam co miałam wziąć i grzecznie ustawiłam się w najkrótszej kolejce jaką udało mi się wypatrzyć. Za mną stanął chłopak, również z jakimiś pojedynczymi produktami.

[K]asjerka: 22,70 zł.
Podaję banknot pięćdziesięciozłotowy, ale pani tylko pokręciła głową.
[K]: Nie będzie pani miała drobniej? Nie będę miała jak wydać.

Wiem, że zostały mi same setki, ale profilaktycznie zaglądam do portfela.

[J]a: Drobniej mam tylko to siedemdziesiąt groszy.
[K]: Ale ja nie mam wydać.

Pani patrzy na mnie wyczekująco, najwyraźniej licząc, że wyciągnę drobniejsze pieniądze ze skarpety.

[K]: No mówię przecież, że nie mam wydać! Może pan ma rozmienić?
[C]hłopak z kolejki: Niestety nie. Ja też mam pięćdziesiątkę.
[K]: O! To ja państwa skasuję razem, bo łatwiej będzie wydać. A państwo się potem rozliczą między sobą.

I myk – kasuje produkty chłopaka.

[J]: Co pani robi?! Przecież my się nie znamy! Jak według pani mamy się potem rozliczać?
[K]: No... rozmienić?
[C]: Co pani opowiada?! Ja się śpieszę na autobus i nie mam czasu biegać po całym sklepie z obcą dziewczyną! Zresztą, kto i gdzie nam teraz rozmieni pieniądze?! Proszę wycofać moje zakupy.
[K]: Nie mogę. Takie uprawnienia ma tylko kierownik.
[J]: To proszę go zawołać.
[K]: Przyszli państwo na zakupy w okresie przedświątecznym ,to powinni mieć czas! Ja nie mam wydać! A muszę obsługiwać kolejkę!

I nadal w tym tonie.

[J]: Cóż, zatem wesołych świąt.
Odeszłam od kasy zostawiając produkty i otwarty rachunek. Chłopak zrobił to samo.
[K]: Ale gdzie państwo idą?! MUSZĄ PAŃSTWO ZA TO ZAPŁACIĆ!
[J]: Przecież chciałam zapłacić...
[K]: ALE JA NIE MAM WYDAĆ!!!

sklep