paski
Też przebywam za granicą i choć nie uważam się za mistrzynię języka, który tu obowiązuje, porozumiewam się komunikatywnie. W związku z tym od czasu do czasu znajomi Polacy pytali mnie np, czy mogłabym z nimi pójść do urzędu/lekarza/zadzwonić gdzieś/napisać coś w ich imieniu i tak dalej. Pomagałam chętnie i czasem spotykały mnie sytuacje o podobnym schemacie:
1.Zaplanowałam coś na wieczór. Dzwoni ktoś i prosi o przetłumaczenie jakiegoś pisma 'na już'. Dopiero o tej godzinie ci się przypomniało? Trudno, musisz poczekać do jutra, dziś robię coś innego. Reakcja? Obraza majestatu, nierzadko obgadanie za plecami.
2.Prośby o przetłumaczenie kilku zdań, potem kilkunastu, potem zarzucanie mnie coraz większą ilością tekstu do przetłumaczenia. bo przecież ja nie mam prywatnego życia i mogę sobie w wolne wieczory, pisać w czyimś imieniu cztery strony skargi na coś tam. Odmowy skutkowały, a jakże.. obrazą majestatu.
3.Za swoją pomoc nie oczekiwałam pieniędzy ani całowania po stopach, ale uważałam, że jeśli ja coś dla kogoś zrobiłam, to w razie czego ten ktoś też mi pomoże w ramach swoich możliwości. No i teraz wyobraźcie sobie taką sytuację, że chodzicie z kimś do urzędów w celu uzyskania dla tej osoby 'dodatków mieszkaniowych' i 'dodatków na dzieci' , kompletujecie z tą osobą wszystkie niezbędne papierki, wypełniacie formularze – wszystko charytatywnie. Gdy za kilka miesięcy potrzebujecie podwiezienia na drugi koniec miasta zostajecie podliczeni jak za najdroższe taxi w mieście + opłata za poświęcony czas.
Oczywiście takie sytuacje nie zdarzają się codziennie i to nie jest tak, że do mnie ustawiają się kolejki z prośbą o pomoc. Opisałam tylko kilka schematów, które przydarzyły mi się na przestrzeni kilku lat. Może niewiele, ale każda kolejna taka sytuacja sprawia, że pomaga się coraz rzadziej i niezbyt chętnie. W końcu nikt nie chce być frajerem i naiwniakiem. Powiedzenie, że jak pomożesz komuś 100 razy, a jeden raz nie, to on i tak zapamięta tylko ten raz gdy się nie pomoże, jest jak najbardziej sensowne i prawdziwe.
1.Zaplanowałam coś na wieczór. Dzwoni ktoś i prosi o przetłumaczenie jakiegoś pisma 'na już'. Dopiero o tej godzinie ci się przypomniało? Trudno, musisz poczekać do jutra, dziś robię coś innego. Reakcja? Obraza majestatu, nierzadko obgadanie za plecami.
2.Prośby o przetłumaczenie kilku zdań, potem kilkunastu, potem zarzucanie mnie coraz większą ilością tekstu do przetłumaczenia. bo przecież ja nie mam prywatnego życia i mogę sobie w wolne wieczory, pisać w czyimś imieniu cztery strony skargi na coś tam. Odmowy skutkowały, a jakże.. obrazą majestatu.
3.Za swoją pomoc nie oczekiwałam pieniędzy ani całowania po stopach, ale uważałam, że jeśli ja coś dla kogoś zrobiłam, to w razie czego ten ktoś też mi pomoże w ramach swoich możliwości. No i teraz wyobraźcie sobie taką sytuację, że chodzicie z kimś do urzędów w celu uzyskania dla tej osoby 'dodatków mieszkaniowych' i 'dodatków na dzieci' , kompletujecie z tą osobą wszystkie niezbędne papierki, wypełniacie formularze – wszystko charytatywnie. Gdy za kilka miesięcy potrzebujecie podwiezienia na drugi koniec miasta zostajecie podliczeni jak za najdroższe taxi w mieście + opłata za poświęcony czas.
Oczywiście takie sytuacje nie zdarzają się codziennie i to nie jest tak, że do mnie ustawiają się kolejki z prośbą o pomoc. Opisałam tylko kilka schematów, które przydarzyły mi się na przestrzeni kilku lat. Może niewiele, ale każda kolejna taka sytuacja sprawia, że pomaga się coraz rzadziej i niezbyt chętnie. W końcu nikt nie chce być frajerem i naiwniakiem. Powiedzenie, że jak pomożesz komuś 100 razy, a jeden raz nie, to on i tak zapamięta tylko ten raz gdy się nie pomoże, jest jak najbardziej sensowne i prawdziwe.
Ocena:
470
(502)
Komentarze