Scorpion
Historia z dzisiaj.
Jechałem autobusem pustawym, ale jednak paru ludzi w nim było.
Na przystanku wszedł chłopiec ze szczeniaczkiem.
Szczeniak jak to szczeniak-popiskiwał. Widocznie nie za bardzo podobała mu się jazda autobusem, co próbował zmienić chłopiec, mówiąc do niego, tuląc go, głaszcząc i próbując uspokoić.
Parę przystanków wtarabaniła się ONA. Matka Polka[MP].
Już po minucie jazdy zaczęła koncert, drąc japę z drugiego końca autobusu:
[MP] -USPOKÓJ TEGO KUNDLA! DZIECKO MI OBUDZI!
I dalej w ten deseń.
Dzieciak na początku siedział cicho, cały czas uspokajając pieska, ale w końcu powiedział coś, że piesek to też dziecko i prawo do płakania ma. Nie spodobało się to Matce Polce.
[MP] -CO? TO JEST TYLKO BEZMYŚLNY KUNDEL GÓWNIARZU! ZAMKNIJ MU RYJ, ZALEP TAŚMĄ, ZRÓB COKOLWIEK, BO CI GO PRZEZ OKNO WYRZUCĘ!
W końcu po takim jazgocie mateczki, dziecię w wózku zaczęło płakać.
[MP] -WIDZISZ, CO TWÓJ KUNDEL GŁUPI ZROBIŁ? (autobus się zatrzymał na przystanku) WYPIER*ALAJ! ALE JUŻ! (olała płaczącego dzieciaka w wózku i z pazurami poleciała do chłopca).
Gdy chwyciła go pazurami za kurtkę, mój poziom wk*wienia osiągnął wyżyny.
Zastąpiłem jej drogę:
[J] -Co pani robi?
[MP] -(zdziwiona) No robię porządek! Tego jazgotu nie da się znieść!
[J] -W takim razie to ja zrobię porządek. Wypier*alaj. Ale już.
[MP] -Ale... To nie mój przystanek... Ja mam dziecko... Jak się pan zachowuje w stosunku do matki z dzieckiem?
[J] -Wyjdziesz, czy ci pomóc?
Spojrzała po pasażerach, kierowcy. Każdy miał ją w...poważaniu. Zabrała wózek z wyjącym dzieckiem i wylazła, (co mnie swoją drogą zdziwiło, myślałem, że odstawi większy teatrzyk).
Kierowca nie wstał i nie klaskał, nikt się nie ruszył.
Przy wychodzeniu na swoim przystanku usłyszałem tylko jak jeden moherek do drugiego mówił, „Co za patologia, proszę pani".
Czy to było o mnie, o Matce Polce, czy o chłopcu ze szczeniakiem, nie wiem.
Jechałem autobusem pustawym, ale jednak paru ludzi w nim było.
Na przystanku wszedł chłopiec ze szczeniaczkiem.
Szczeniak jak to szczeniak-popiskiwał. Widocznie nie za bardzo podobała mu się jazda autobusem, co próbował zmienić chłopiec, mówiąc do niego, tuląc go, głaszcząc i próbując uspokoić.
Parę przystanków wtarabaniła się ONA. Matka Polka[MP].
Już po minucie jazdy zaczęła koncert, drąc japę z drugiego końca autobusu:
[MP] -USPOKÓJ TEGO KUNDLA! DZIECKO MI OBUDZI!
I dalej w ten deseń.
Dzieciak na początku siedział cicho, cały czas uspokajając pieska, ale w końcu powiedział coś, że piesek to też dziecko i prawo do płakania ma. Nie spodobało się to Matce Polce.
[MP] -CO? TO JEST TYLKO BEZMYŚLNY KUNDEL GÓWNIARZU! ZAMKNIJ MU RYJ, ZALEP TAŚMĄ, ZRÓB COKOLWIEK, BO CI GO PRZEZ OKNO WYRZUCĘ!
W końcu po takim jazgocie mateczki, dziecię w wózku zaczęło płakać.
[MP] -WIDZISZ, CO TWÓJ KUNDEL GŁUPI ZROBIŁ? (autobus się zatrzymał na przystanku) WYPIER*ALAJ! ALE JUŻ! (olała płaczącego dzieciaka w wózku i z pazurami poleciała do chłopca).
Gdy chwyciła go pazurami za kurtkę, mój poziom wk*wienia osiągnął wyżyny.
Zastąpiłem jej drogę:
[J] -Co pani robi?
[MP] -(zdziwiona) No robię porządek! Tego jazgotu nie da się znieść!
[J] -W takim razie to ja zrobię porządek. Wypier*alaj. Ale już.
[MP] -Ale... To nie mój przystanek... Ja mam dziecko... Jak się pan zachowuje w stosunku do matki z dzieckiem?
[J] -Wyjdziesz, czy ci pomóc?
Spojrzała po pasażerach, kierowcy. Każdy miał ją w...poważaniu. Zabrała wózek z wyjącym dzieckiem i wylazła, (co mnie swoją drogą zdziwiło, myślałem, że odstawi większy teatrzyk).
Kierowca nie wstał i nie klaskał, nikt się nie ruszył.
Przy wychodzeniu na swoim przystanku usłyszałem tylko jak jeden moherek do drugiego mówił, „Co za patologia, proszę pani".
Czy to było o mnie, o Matce Polce, czy o chłopcu ze szczeniakiem, nie wiem.
autobus
Ocena:
696
(836)
Komentarze