EireneK
Pracuję w znanej amerykańskiej sieciówce z ubraniami, butami, zabawkami i artykułami do domu. Większość towaru to pojedyncze sztuki, więc zrozumiałe jest, że zanim klient/ka się zdecyduje zakupić np bluzkę, musi ją najpierw zdjąć ze stojaka i obejrzeć. Jednak pewnego razu moja wyrozumiałość się wyczerpała.
Była to sobota, a więc dzień największego ruchu. Miejscami nawet ciężko było przejść między stojakami, tylu było klientów. A skoro takie tłumy klientów, to i bałagan robi się w zastraszającym tempie. Jednak większość ludzi, gdy widzi, że pracownik sprząta, również stara się odwiesić oglądaną rzecz na miejsce. Ale nie Piekielny. Sprzątałam akurat męskie spodnie, czyli zawieszałam na wieszaki te, które spadły, lub które ktoś zostawił niepowieszone, gdy Piekielny przyszedł poszukać jakichś na siebie.
Więc wyciąga jedne po drugich, ściąga z wieszaków, przykłada do siebie, po czym kręci nosem i odkłada, a raczej rzuca hurtem z 5 par na stojak i przegląda kolejne pary. Widząc to zagotowało się we mnie, bo dosłownie przed minutą sprzątałam to miejsce, które Piekielny znów doprowadził do opłakanego stanu, więc podchodzę i pytam:
[Ja] Przepraszam, Pan bierze te spodnie?
[Piekielny] Nie.
[J] To proszę mi je podać, żebym mogła je zawiesić, bo nie mogą być tak rzucone.
Gdy Piekielny to usłyszał, spalił buraka i uciekł jakby go stado psów goniło.
Serio, czy wymagam zbyt wiele, jeśli chcę żeby odwieszać rzeczy po sobie? Już nawet rozumiem, że nie każdy wie jak, ale niektórzy tacy klienci, widząc pracownika dwa kroki dalej, podchodzą i proszą o pomoc. Naprawdę da się i nikomu przy tym korona z głowy nie spada.
Może dla kogoś nie jest to jakaś wielka piekielność, ale zawieszenie jednej rzeczy dla klienta to jest 3 sekundy, a jak każdy zostawi po sobie syf i jedna osoba musi podnieść z podłogi 200 rzeczy to schodzi godzinę, przez co zostaje mniej czasu na realną obsługę klienta. Poza tym wystarczy pomyśleć, czy ktokolwiek z nas chciałby przymierzać rzeczy, które przed chwilą leżały na podłodze jak zwykła szmata?
Była to sobota, a więc dzień największego ruchu. Miejscami nawet ciężko było przejść między stojakami, tylu było klientów. A skoro takie tłumy klientów, to i bałagan robi się w zastraszającym tempie. Jednak większość ludzi, gdy widzi, że pracownik sprząta, również stara się odwiesić oglądaną rzecz na miejsce. Ale nie Piekielny. Sprzątałam akurat męskie spodnie, czyli zawieszałam na wieszaki te, które spadły, lub które ktoś zostawił niepowieszone, gdy Piekielny przyszedł poszukać jakichś na siebie.
Więc wyciąga jedne po drugich, ściąga z wieszaków, przykłada do siebie, po czym kręci nosem i odkłada, a raczej rzuca hurtem z 5 par na stojak i przegląda kolejne pary. Widząc to zagotowało się we mnie, bo dosłownie przed minutą sprzątałam to miejsce, które Piekielny znów doprowadził do opłakanego stanu, więc podchodzę i pytam:
[Ja] Przepraszam, Pan bierze te spodnie?
[Piekielny] Nie.
[J] To proszę mi je podać, żebym mogła je zawiesić, bo nie mogą być tak rzucone.
Gdy Piekielny to usłyszał, spalił buraka i uciekł jakby go stado psów goniło.
Serio, czy wymagam zbyt wiele, jeśli chcę żeby odwieszać rzeczy po sobie? Już nawet rozumiem, że nie każdy wie jak, ale niektórzy tacy klienci, widząc pracownika dwa kroki dalej, podchodzą i proszą o pomoc. Naprawdę da się i nikomu przy tym korona z głowy nie spada.
Może dla kogoś nie jest to jakaś wielka piekielność, ale zawieszenie jednej rzeczy dla klienta to jest 3 sekundy, a jak każdy zostawi po sobie syf i jedna osoba musi podnieść z podłogi 200 rzeczy to schodzi godzinę, przez co zostaje mniej czasu na realną obsługę klienta. Poza tym wystarczy pomyśleć, czy ktokolwiek z nas chciałby przymierzać rzeczy, które przed chwilą leżały na podłodze jak zwykła szmata?
Ocena:
193
(285)
Komentarze