#73091

Z racji pracy w uczelnianej administracji, dział mój zajmuje się między innymi rejestrowaniem poczty przychodzącej i wychodzącej. Co za tym idzie - wycieczki na pocztę są dla nas codziennością, czasami na pocztę idę ja, czasami któraś z koleżanek. Niestraszne nam są kolejki, poczta musi być wysyłana codziennie, z tego względu zabieramy ze sobą niekiedy tak zwaną "prywatę", czyli prywatne listy innych pracowników.

Jakiś czas temu prócz przesyłek uczelnianych miałam ze sobą także list prywatny jednego ze współpracowników. Na koniec, kiedy zdałam już wszystkie listy z uczelni, podałam także ów list prywatny. Pani w okienku go podbiła, opłatę przyjęła i przy wydawaniu reszty... pomyliła się, bynajmniej nie na swoją korzyść.

- Wydała mi pani za dużo - powiedziałam, oddając nadwyżkę.
Nie było to dla mnie nic wielkiego, ludzka rzecz się mylić, jak już też wspominałam we wcześniejszych historiach - byłam chowana w sklepie i dobrze wiem co oznacza manko w kasie. Pani jednak w jednej chwili zdziwiła się, załamała i odetchnęła z ulgą.
- Bardzo pani dziękuję, jestem już dzisiaj zmęczona... Naprawdę bardzo dziękuję - powiedziała, a w jej oczach widziałam przywróconą wiarę w społeczeństwo.

Kiedy wróciłam do pracy, opowiedziałam koleżankom co mi się przydarzyło. Jedna z nich powiedziała wtedy, że kiedyś usłyszała na poczcie, jak pani tam pracująca pochwaliła się, że weszła w taką wprawę, że na koniec miesiąca oddaje z wypłaty już tylko 70 złotych. Oczywiście, 70 złotych manka.

Puenta? Brak. Widząc panie pracujące na "naszej" poczcie dobrze zdaję sobie sprawę, że są po prostu wymęczone psychicznie. Wieczne pretensje i presja klientów wcale nie pomagają, a pośpiech tylko potęguje pomyłki. W końcu ile razy dziennie mogą słyszeć, że się lenią i nic nie robią, chociaż pracują jak maszyny. Zamiast potrącać paniom z pensji, może spółka zainteresowałaby się zaoferowaniem im bardziej ludzkich warunków pracy. A i klientów poczty nie zabolałaby odrobina uczciwości.

#poczta_polska