elajna
Historia sprzed kilku dni, sama w sumie nie wiem, kto był bardziej piekielny.
Ponury, deszczowy, zimny dzień, godziny szczytu, ja w przemoczonych butach, koszmarnie zmęczona po pracy.
Miałam szczęście wsiąść do tramwaju na początkowym przystanku, więc sporo miejsc było wolnych. Zajęłam jedno, wyjęłam telefon, włożyłam słuchawki do uszu, włączyłam muzykę i zaczęłam przeglądać jakieś bzdury.
Z każdym przystankiem tramwaj coraz bardziej się zapełniał.
Zbliżał się już do mojego przystanku, więc wstałam, co by zasygnalizować współpasażerom, że będę wysiadać, że za chwilkę trzeba będzie się ciut przesunąć, a i żeby innych nie stratować w dzikim biegu na ostatni moment.
Okazało się, że tuż za mną stała kobieta ok. 50 lat (wstając, zwróciłam się w jej stronę). Zauważyłam, że porusza ustami, wyjęłam więc słuchawkę i grzecznie pytam "Słucham?", a ta jak nie fuknie "Usiąść chcę!". Grzecznie odpowiedziałam, że momencik, tramwaj dojeżdża już do przystanku, zatrzyma się i ją przepuszczę, bo nie mam niestety czego się chwycić, a nie chcę na kimś wylądować, kiedy tramwaj zahamuje.
Niestety, okazało się, że zaczekanie 30 sekund przekracza możliwości owej "damy", zaczęła wrzeszczeć na cały tramwaj, że ona chce już, teraz, natychmiast! I całym swoim cielskiem małego wieloryba zaczęła napierać na moją rękę - myślę, że jeszcze trochę, a miałabym ją w gipsie.
Tego było jak na ten dzień za wiele. Pokręciłam głową i skomentowałam "Taka stara, a taka głupia".
Nikt nie wstał i nie zaczął klaskać. Nie piszę po to, aby się tym chwalić. Zastanawia mnie jedynie, jakim cudem starsi ludzie wymagają od nas kultury, skoro sami za grosz jej nie mają.
PS. Zanim zostanę zlinczowana: nie mam w zwyczaju rozglądać się w tramwaju na wszystkie strony, czekając aż wsiądzie starsza osoba. Wychodzę z założenia, że jeśli ktoś ma taką potrzebę i jest kulturalnym człowiekiem, to grzecznie zapyta, czy można mu ustąpić miejsca.
Ponury, deszczowy, zimny dzień, godziny szczytu, ja w przemoczonych butach, koszmarnie zmęczona po pracy.
Miałam szczęście wsiąść do tramwaju na początkowym przystanku, więc sporo miejsc było wolnych. Zajęłam jedno, wyjęłam telefon, włożyłam słuchawki do uszu, włączyłam muzykę i zaczęłam przeglądać jakieś bzdury.
Z każdym przystankiem tramwaj coraz bardziej się zapełniał.
Zbliżał się już do mojego przystanku, więc wstałam, co by zasygnalizować współpasażerom, że będę wysiadać, że za chwilkę trzeba będzie się ciut przesunąć, a i żeby innych nie stratować w dzikim biegu na ostatni moment.
Okazało się, że tuż za mną stała kobieta ok. 50 lat (wstając, zwróciłam się w jej stronę). Zauważyłam, że porusza ustami, wyjęłam więc słuchawkę i grzecznie pytam "Słucham?", a ta jak nie fuknie "Usiąść chcę!". Grzecznie odpowiedziałam, że momencik, tramwaj dojeżdża już do przystanku, zatrzyma się i ją przepuszczę, bo nie mam niestety czego się chwycić, a nie chcę na kimś wylądować, kiedy tramwaj zahamuje.
Niestety, okazało się, że zaczekanie 30 sekund przekracza możliwości owej "damy", zaczęła wrzeszczeć na cały tramwaj, że ona chce już, teraz, natychmiast! I całym swoim cielskiem małego wieloryba zaczęła napierać na moją rękę - myślę, że jeszcze trochę, a miałabym ją w gipsie.
Tego było jak na ten dzień za wiele. Pokręciłam głową i skomentowałam "Taka stara, a taka głupia".
Nikt nie wstał i nie zaczął klaskać. Nie piszę po to, aby się tym chwalić. Zastanawia mnie jedynie, jakim cudem starsi ludzie wymagają od nas kultury, skoro sami za grosz jej nie mają.
PS. Zanim zostanę zlinczowana: nie mam w zwyczaju rozglądać się w tramwaju na wszystkie strony, czekając aż wsiądzie starsza osoba. Wychodzę z założenia, że jeśli ktoś ma taką potrzebę i jest kulturalnym człowiekiem, to grzecznie zapyta, czy można mu ustąpić miejsca.
komunikacja_miejska
Ocena:
258
(294)
Komentarze