paukenz
Czytając historie o nierównym traktowaniu dzieciaków podczas konkursów szkolnych przypomniała mi się sytuacja, która miała miejsce ładnych parę lat temu.
Na wstępie muszę zaznaczyć, że mam o 5 lat starszą siostrę (A), obydwie jesteśmy obdarzone niemałym talentem plastycznym. Kiedy zapaść musiała decyzja w sprawie szkoły rodzice stwierdzili, że poślą mnie do tej samej placówki co ona, był to taki typowy moloch (szkoła podstawowa 4-6, plus gimnazjum 1-3), tak więc kiedy ja chodziłam do 4 klasy, ona była w 3 gimnazjum. Wszystkie konkursy w szkole były dzielone na gimnazjum i podstawówkę.
Jeden z tematów pracy plastycznej odnosił się do ulubionego filmu, a że wtedy była "faza" na Shreka, A odtworzyła grafikę, zapewne wielu Wan znaną, jak to Shrek z Osłem uciekają przed smokiem. A przyłożyła się konkretnie do pracy, ta zawisła na ścianie w szkolnej galerii, wszyscy zadowoleni.
Minęło trochę czasu, siostra poszła do szkoły średniej, ja kończyłam podstawówkę. Był to czas po egzaminie szóstoklasisty, lekcje trochę luźniejsze, więc po naszych namowach nauczycielka zgodziła się, abyśmy w ramach godziny wychowawczej mogli pooglądać rozdanie nagród w jednym z konkursów dla gimnazjalistów.
Jakież było moje zdziwienie, kiedy jedna z dziewcząt dumnie trzymała pracę mojej siostry - niezmienionej, w tej samej ramce, w której zawisła w galerii. Można się domyślić, dziewczyna zajęła pierwsze miejsce, a że na koniec gimnazjum nagrody były lepsze, to i z wiadomych przyczyn uśmiech nie schodził jej z twarzy. Nie powiem, dobiło mnie to trochę, już miałam się odezwać, kiedy za rękę wyprowadziła mnie jedna z nauczycielek plastyki.
- Paukenz, bo X jest taka biedna, wychowuje ją tylko mama, nie powinnaś się odzywać w tej sprawie. Wy już i tak macie nagrodę w postaci talentu, to po co wam dodatkowe...
Zaniemówiłam, móżdżek od najmłodszych lat szpicowany informacjami, że nauczyciel ma zawsze rację, pozostałam więc cicho. Tylko siostry mi żal, bo ona dostała przysłowiową figę z makiem, a X cieszyła się statuetką, nowym kompletem przyrządów plastycznych i torbą słodyczy.
Na wstępie muszę zaznaczyć, że mam o 5 lat starszą siostrę (A), obydwie jesteśmy obdarzone niemałym talentem plastycznym. Kiedy zapaść musiała decyzja w sprawie szkoły rodzice stwierdzili, że poślą mnie do tej samej placówki co ona, był to taki typowy moloch (szkoła podstawowa 4-6, plus gimnazjum 1-3), tak więc kiedy ja chodziłam do 4 klasy, ona była w 3 gimnazjum. Wszystkie konkursy w szkole były dzielone na gimnazjum i podstawówkę.
Jeden z tematów pracy plastycznej odnosił się do ulubionego filmu, a że wtedy była "faza" na Shreka, A odtworzyła grafikę, zapewne wielu Wan znaną, jak to Shrek z Osłem uciekają przed smokiem. A przyłożyła się konkretnie do pracy, ta zawisła na ścianie w szkolnej galerii, wszyscy zadowoleni.
Minęło trochę czasu, siostra poszła do szkoły średniej, ja kończyłam podstawówkę. Był to czas po egzaminie szóstoklasisty, lekcje trochę luźniejsze, więc po naszych namowach nauczycielka zgodziła się, abyśmy w ramach godziny wychowawczej mogli pooglądać rozdanie nagród w jednym z konkursów dla gimnazjalistów.
Jakież było moje zdziwienie, kiedy jedna z dziewcząt dumnie trzymała pracę mojej siostry - niezmienionej, w tej samej ramce, w której zawisła w galerii. Można się domyślić, dziewczyna zajęła pierwsze miejsce, a że na koniec gimnazjum nagrody były lepsze, to i z wiadomych przyczyn uśmiech nie schodził jej z twarzy. Nie powiem, dobiło mnie to trochę, już miałam się odezwać, kiedy za rękę wyprowadziła mnie jedna z nauczycielek plastyki.
- Paukenz, bo X jest taka biedna, wychowuje ją tylko mama, nie powinnaś się odzywać w tej sprawie. Wy już i tak macie nagrodę w postaci talentu, to po co wam dodatkowe...
Zaniemówiłam, móżdżek od najmłodszych lat szpicowany informacjami, że nauczyciel ma zawsze rację, pozostałam więc cicho. Tylko siostry mi żal, bo ona dostała przysłowiową figę z makiem, a X cieszyła się statuetką, nowym kompletem przyrządów plastycznych i torbą słodyczy.
szkoła
Ocena:
197
(219)
Komentarze