#15575

Tym razem historia z innej beczki. O Panu Listonoszu.
Dość często kupuję na Allegro i siłą rzeczy korzystam z usług Poczty Polskiej. Złego słowa powiedzieć na wyżej wymienioną instytucję nie mogę, nasze stosunki póki co układają się przepisowo. Moje osiedle "obsługuje" bardzo specyficzny Pan Listonosz - średnio rozgarnięty, ale nawet sympatyczny, mający czasem baaardzo dziwne pomysły...

Zamówiłam sobie kilka bluzek, uprzedziłam mamę, że najprawdopodobniej niedługo listonosz przyniesie dla mnie przesyłkę (pracuję i zazwyczaj nie ma mnie w domu, gdy roznoszona jest poczta). Mama jest na macierzyńskim - w wieku 21 lat zostałam jeszcze obdarzona siostrą:). Ponadto po moim podwórku biega sobie dość pokaźnych rozmiarów owczarek niemiecki, jest nieszkodliwy, ale sam wygląd może odstraszać.

Przechodzę do sedna.
Dzwoni domofon, Pan Listonosz [PL], mama [M]:
[M]: Tak?
[PL]: Dzień dobry, paczka dla córki.
[M] z krzyczącą siostrą na rękach: Niech Pan z łaski swojej zajrzy, jak będzie Pan kończył trasę. Dziecko mam na rękach, drze się, a zimno na dworzu i z nią nie wyjdę.
[PL]: Pani wyjrzy przez okno.
[M]: A po co?
[PL]: No Pani wyjrzy.
Mama doszła do okna, a Pan Listonosz macha tą paczką i gestykulując chce, żeby je otworzyła. Mama otwiera okno.
[PL]: Pani łapie, nie jest ciężkie!
I sruuuuu tą paczką od bramy do okna (jakieś dobre 15 metrów), zanim mama zdążyła cokolwiek powiedzieć.
Dało się słyszeć głuche "pacnięcie" - w coś trafił, ale bynajmniej nie w otwarte okno... Paczka wpadła wprost w paszczę mojego psa, który na szczęście jest na tyle posłuszny, że przyniósł ją grzecznie pod drzwi.
[PL]: No! Nie doleciała, ale piesek przyniósł. To ja jeszcze podpiszę za Panią! Do widzenia!
[M]: Panie! A jak się uszkodziła zawartość?!
[PL]: Spokojnie! Wymacałem, że córka znowu jakieś ciuchy zamówiła, to nic się im nie stało.

Bluzkom rzeczywiście nic się nie stało, ale szczęka mi opadła, jak to wszystko zostało mi opowiedziane...

Poczta Polska - Pan Listonosz