Historia bzyka91 przypomniała mi własną.
Będzie tym razem o duchownych.
Wybraliśmy się w gimnazjum na klasową wycieczkę.
Bardzo przyjemny ośrodek w środku lasu, z miejscem na ognisko i salą gimnastyczną.
Wszystko szło świetnie. Do czasu, gdy do ośrodka przyjechali ministranci wraz z opiekunami (księża), co ważne - z Krakowa.
Ośrodek był mały, więc dostali pokoje na przeciwko naszych - jeden korytarz.
Już pierwszego dnia zaczęły się problemy.
* Siedzieliśmy na świetlicy gdy nagle wpada ów ksiądz-opiekun, który zakomunikował nam , że "mamy się stąd wynieść, bo to jest ICH czas". Nie zareagowaliśmy, więc poszedł się poskarżyć do naszej wychowawczyni.
* zrobił nam pogadankę że o 22.00 ma być cicho bo "jego dzieci" są grzeczne i chcą spać w "normalnych" warunkach.
* przy pierwszej lepszej sprzeczce ( nie chodźcie po korytarzu?! , nie wolno wam wchodzić do świetlicy itd.) powiedział, że "oni są uduchowieni i mają PRAWA, a poza tym są z Krakowa, a my tylko z miasta robotniczego (mieszkamy nieopodal Katowic) i co my możemy wiedzieć i umieć.
* co ważne, w wycieczce brali udział sami chłopcy, więc nie pozwalał dziewczynom z nimi rozmawiać, patrzeć ani jeść w tych samych godzinach. A gdy rozgrywali mecz oni vs. "nasi chłopcy" nie pozwolił nam iść bo "będziemy na nich źle działać i ich rozpraszać a właściwie to dziewczyny nic nie wiedzą o sporcie i będą tylko przeszkadzać.
* w czasie ciszy nocnej wchodził do pokoi dziewczyn, gdy spałyśmy, "bo jest głośno" (chyba za głośno oddychałyśmy podczas snu).
Pokoje były otwarte, jak zwykle na wycieczkach, ale gdy nasza opiekunka się o tym dowiedziała to zrobiła mu awanturę i pozamykała nam pomieszczenia.
* cały czas udowadniał, że dziewczyny "to gorsze stworzenia" i że jesteśmy po prostu głupsze od chłopców i cały czas ich prowokujemy.
Ciekawe czym? Chyba spojrzeniami pełnymi nienawiści.
A naszym chłopcom wmawiał, że są nic nie warci...
Będzie tym razem o duchownych.
Wybraliśmy się w gimnazjum na klasową wycieczkę.
Bardzo przyjemny ośrodek w środku lasu, z miejscem na ognisko i salą gimnastyczną.
Wszystko szło świetnie. Do czasu, gdy do ośrodka przyjechali ministranci wraz z opiekunami (księża), co ważne - z Krakowa.
Ośrodek był mały, więc dostali pokoje na przeciwko naszych - jeden korytarz.
Już pierwszego dnia zaczęły się problemy.
* Siedzieliśmy na świetlicy gdy nagle wpada ów ksiądz-opiekun, który zakomunikował nam , że "mamy się stąd wynieść, bo to jest ICH czas". Nie zareagowaliśmy, więc poszedł się poskarżyć do naszej wychowawczyni.
* zrobił nam pogadankę że o 22.00 ma być cicho bo "jego dzieci" są grzeczne i chcą spać w "normalnych" warunkach.
* przy pierwszej lepszej sprzeczce ( nie chodźcie po korytarzu?! , nie wolno wam wchodzić do świetlicy itd.) powiedział, że "oni są uduchowieni i mają PRAWA, a poza tym są z Krakowa, a my tylko z miasta robotniczego (mieszkamy nieopodal Katowic) i co my możemy wiedzieć i umieć.
* co ważne, w wycieczce brali udział sami chłopcy, więc nie pozwalał dziewczynom z nimi rozmawiać, patrzeć ani jeść w tych samych godzinach. A gdy rozgrywali mecz oni vs. "nasi chłopcy" nie pozwolił nam iść bo "będziemy na nich źle działać i ich rozpraszać a właściwie to dziewczyny nic nie wiedzą o sporcie i będą tylko przeszkadzać.
* w czasie ciszy nocnej wchodził do pokoi dziewczyn, gdy spałyśmy, "bo jest głośno" (chyba za głośno oddychałyśmy podczas snu).
Pokoje były otwarte, jak zwykle na wycieczkach, ale gdy nasza opiekunka się o tym dowiedziała to zrobiła mu awanturę i pozamykała nam pomieszczenia.
* cały czas udowadniał, że dziewczyny "to gorsze stworzenia" i że jesteśmy po prostu głupsze od chłopców i cały czas ich prowokujemy.
Ciekawe czym? Chyba spojrzeniami pełnymi nienawiści.
A naszym chłopcom wmawiał, że są nic nie warci...
Duchowni
Ocena:
488
(658)
Komentarze