Jeszcze w liceum religii uczył mnie ksiądz, który delikatnie mówiąc miał (o ironio!) kompleks Boga. Jego poglądy, czy ogólny sposób bycia nie były jakoś bardzo uciążliwe, za to jego mniemanie o sobie można najprościej ująć znanym stwierdzeniem, że gdyby spadł z poziomu swojego ego na poziom jaki rzeczywiście reprezentował, to jeszcze w locie umarłby z głodu.
W każdym razie na porządku dziennym były komentarze, że na pięć zasługuje tylko on, a żeby mieć cztery trzeba chodzić po wodzie albo zamieniać wodę w wino. Cisnął i wymagał, komentując przy tym szeroko naszą niewiedzę, nieudolność, to jak daleko w tyle jesteśmy za NIM, który oto reprezentuje sobie tylko znaną prawdę objawioną i nadludzkim wysiłkiem przekazuje ją nam, marnym jedynie robaczkom na tym łez padole ;)
Mało to było szkodliwe. Raczej irytujące kiedy ciągle musieliśmy robić za kółko jednostronnej adoracji i przytakiwać z uśmiechem wszystkim przechwałkom, aby nie pisać kolejnych testów ze znajomości Pisma Świętego. A ocenki? Oj słabiutkie. Robienie cudów szło nam jeszcze średnio więc trójczyny się sypały jedna za drugą.
Raz książę (jak sam kazał na siebie mówić) rozpoczął przemówienie na temat tego, ileż on musi wkładać pracy aby wtłuc nam coś w te nasze małe móżdżki, żyły sobie wypruwa, a my nadal, jak nie umieliśmy recytować Pisma Świętego na pamięć, tak nie umiemy... I no już doprawdy, jesteśmy tak mało rozgarnięci, czy po prostu on był tak wybitnie zdolny, że się tego nauczył... Trwało to dłuższą chwilę, a musieliśmy stać (a tego nie lubię) podczas kazania, które ukraszone było licznymi cytatami z Biblii, w pewnym momencie padły znamienne słowa będące parafrazą biblijnego cytatu:
Książę: - Między wami, a mną zieje ogromna przepaść...
Jot(niewiele myśląc): - Kto się wywyższa, będzie poniżony.
Na to wszyscy w śmiech, Jot wielkie oczy, bo szybciej mówi niż myśli, a księciunio znany tyran, nie raz wywalał za drzwi do dyrektora za byle grymas...A ten? Kiedy odzyskał mowę powiedział tylko:
Książę: - Jot... cholero jedna... masz sześć.
I tym sposobem poskromiliśmy złośnika ;)
W każdym razie na porządku dziennym były komentarze, że na pięć zasługuje tylko on, a żeby mieć cztery trzeba chodzić po wodzie albo zamieniać wodę w wino. Cisnął i wymagał, komentując przy tym szeroko naszą niewiedzę, nieudolność, to jak daleko w tyle jesteśmy za NIM, który oto reprezentuje sobie tylko znaną prawdę objawioną i nadludzkim wysiłkiem przekazuje ją nam, marnym jedynie robaczkom na tym łez padole ;)
Mało to było szkodliwe. Raczej irytujące kiedy ciągle musieliśmy robić za kółko jednostronnej adoracji i przytakiwać z uśmiechem wszystkim przechwałkom, aby nie pisać kolejnych testów ze znajomości Pisma Świętego. A ocenki? Oj słabiutkie. Robienie cudów szło nam jeszcze średnio więc trójczyny się sypały jedna za drugą.
Raz książę (jak sam kazał na siebie mówić) rozpoczął przemówienie na temat tego, ileż on musi wkładać pracy aby wtłuc nam coś w te nasze małe móżdżki, żyły sobie wypruwa, a my nadal, jak nie umieliśmy recytować Pisma Świętego na pamięć, tak nie umiemy... I no już doprawdy, jesteśmy tak mało rozgarnięci, czy po prostu on był tak wybitnie zdolny, że się tego nauczył... Trwało to dłuższą chwilę, a musieliśmy stać (a tego nie lubię) podczas kazania, które ukraszone było licznymi cytatami z Biblii, w pewnym momencie padły znamienne słowa będące parafrazą biblijnego cytatu:
Książę: - Między wami, a mną zieje ogromna przepaść...
Jot(niewiele myśląc): - Kto się wywyższa, będzie poniżony.
Na to wszyscy w śmiech, Jot wielkie oczy, bo szybciej mówi niż myśli, a księciunio znany tyran, nie raz wywalał za drzwi do dyrektora za byle grymas...A ten? Kiedy odzyskał mowę powiedział tylko:
Książę: - Jot... cholero jedna... masz sześć.
I tym sposobem poskromiliśmy złośnika ;)
ksiądz
Ocena:
711
(857)
Komentarze