#17030

No to kolejna, nie wiem czy dobra, ale w każdym razie mało sympatyczna krótka historyjka.

W moim dawnym gimnazjum, nauczaniem katechezy zajmowały się siostry Nazaretanki (mało przyjemne osobistości, z którymi niemiłych historii mogę przytoczyć wieeele...)

Nie pamiętam już, w której klasie byłam, w każdym razie na wiosnę, siostra zorganizowała kilku klasom wycieczkę Przemyśl - Lwów. Każdy dostał od rodziców kupę jedzenia i pieniądze na jakieś pamiątki. Siostra i kilku ochotników przygotowali całej ekipie wycieczkowej także sporą porcję kanapek na trasę do Lwowa. Gdy byliśmy już na miejscu, do autokaru (także do innych wycieczek)przychodzili biedni Lwowiacy, prosząc o coś do jedzenia. Tu pragnę podkreślić - nie o pieniądze, ale o jedzenie prosili. Jako że mieliśmy spory zapas żywności z ochotą podzieliliśmy się kanapkami z potrzebującymi, w końcu sama siostra zakonna tołkowała nam, że trzeba sobie pomagać i umieć dzielić się z innymi. Ale przykład dała inny. Gdy przyszła i zobaczyła, że dajemy ludziom kanapki, kazała kierowcy zamknąć drzwi autobusu i przez mikrofon kategorycznie zakazała dawać jeść tym "złodziejom i żebrakom"; musieliśmy się z jej polecenia przemieścić autokarem w inne miejsce postoju.

No i nas wszystkich coś ruszyło... Oczywiście każdy z członków wycieczki wyżalił się rodzicom, po powrocie do domu, jaka to nasza siostra jest zakłamana. Dodam, że rodzice odpowiednio poinformowali wychowawcę i dyrekcję szkoły o zachowaniu katechetki.

Pamiętam jej wściekłą zburaczałą minę, gdy na pierwszej katechezie po wycieczce, zapytała nas o wrażenia z podróży, a my odparliśmy: "ogólnie ok, ale przykro, że nie pozwoliła nam siostra oddać naszych kanapek potrzebującym" (reszta kanapek, jak się później okazało, spleśniała upchana pod siedzeniami w autobusie).

Smutne, ale prawdziwe... Ci, od których oczekuje się dawania przykładu anielskiej cierpliwości i bezinteresownej miłości do bliźniego, okazują się być tymi najbardziej piekielnymi...