Historyjka o tym jak tym razem Piekielną byłam ja.
Każdy wie jak wyglądają pracownicze lodówki. Pomijając fakt, że przeważnie otwierając ją, ma się wrażenie, że w środku coś zdechło i to całkiem dawno temu, to ludzie często upychają produkty, nie podpisując ich. Normą więc zawsze było, że to komuś zniknął jogurt, a to twarożek, a to serek.
Jednak jakiś czas temu zaczęły znikać całe obiady, które ludzie (w tym ja) przynosili z domu w słoikach bądź plastikowych pojemnikach. Wtedy miarka się przebrała. Bo jak można nie pamiętać co się sobie na obiad zrobiło i w czym przyniosło.
Z dobrym kolegą z działu francuskiego obmyśliliśmy mało delikatne śledztwo. Jako że szczególnie dużą popularnością cieszyła się moja lasagne (ani razu nie udało mi się zjeść porcji, którą przyniosłam sobie do pracy), postanowiliśmy przyprawić ją środkiem przeczyszczającym i zobaczyć kogo przyciśnie.
Jak postanowiliśmy tak zrobiliśmy. Kolega zobowiązał się do pilnowania stanu lodówki, ja z racji mojego miejsca na sali - do obserwowania toalet.
Chwilę przed przerwą na lunch dostaję wiadomość na czacie wewnętrznym: obiadek zniknął. Zaczynam więc ciekawie obserwować rozwój wydarzeń.
Po chwili przed moimi oczami maluje się scena rodem z American Pie. W stronę łazienki na ugiętych, zaciśniętych nogach zasuwa koleżanka Basia, popierdując rozgłośnie (ach te pofabryczne budynki przerobione na biurowce, echo lepsze niż w tatrzańskiej dolince) i ostatkiem sił dopada do łazienki.
Przy okazji, całkiem przypadkiem odegrałam się za porysowanie mojego samochodu i donos do Czifa. Dzisiaj Basia, najwyraźniej nie mogąc znieść upokorzenia, złożyła wypowiedzenie i w firmie nastała długo oczekiwania cisza.
P.S. - ′Chwila′ - 30-45 minut. Może macie odporniejsze żołądki, na mnie ten specyfik, którego dolałam do lasagne zadziałał po niecałych 15 minutach i 4 godziny nie mogłam wyjść z toalety, także 45 minut wytrzymałości Basi to dla mnie wyczyn.
Każdy wie jak wyglądają pracownicze lodówki. Pomijając fakt, że przeważnie otwierając ją, ma się wrażenie, że w środku coś zdechło i to całkiem dawno temu, to ludzie często upychają produkty, nie podpisując ich. Normą więc zawsze było, że to komuś zniknął jogurt, a to twarożek, a to serek.
Jednak jakiś czas temu zaczęły znikać całe obiady, które ludzie (w tym ja) przynosili z domu w słoikach bądź plastikowych pojemnikach. Wtedy miarka się przebrała. Bo jak można nie pamiętać co się sobie na obiad zrobiło i w czym przyniosło.
Z dobrym kolegą z działu francuskiego obmyśliliśmy mało delikatne śledztwo. Jako że szczególnie dużą popularnością cieszyła się moja lasagne (ani razu nie udało mi się zjeść porcji, którą przyniosłam sobie do pracy), postanowiliśmy przyprawić ją środkiem przeczyszczającym i zobaczyć kogo przyciśnie.
Jak postanowiliśmy tak zrobiliśmy. Kolega zobowiązał się do pilnowania stanu lodówki, ja z racji mojego miejsca na sali - do obserwowania toalet.
Chwilę przed przerwą na lunch dostaję wiadomość na czacie wewnętrznym: obiadek zniknął. Zaczynam więc ciekawie obserwować rozwój wydarzeń.
Po chwili przed moimi oczami maluje się scena rodem z American Pie. W stronę łazienki na ugiętych, zaciśniętych nogach zasuwa koleżanka Basia, popierdując rozgłośnie (ach te pofabryczne budynki przerobione na biurowce, echo lepsze niż w tatrzańskiej dolince) i ostatkiem sił dopada do łazienki.
Przy okazji, całkiem przypadkiem odegrałam się za porysowanie mojego samochodu i donos do Czifa. Dzisiaj Basia, najwyraźniej nie mogąc znieść upokorzenia, złożyła wypowiedzenie i w firmie nastała długo oczekiwania cisza.
P.S. - ′Chwila′ - 30-45 minut. Może macie odporniejsze żołądki, na mnie ten specyfik, którego dolałam do lasagne zadziałał po niecałych 15 minutach i 4 godziny nie mogłam wyjść z toalety, także 45 minut wytrzymałości Basi to dla mnie wyczyn.
Biurwownictwo
Ocena:
848
(902)
Komentarze