#18305

To nie jest moja pierwsza historia, więc nie proszę
o wyrozumiałość. ;)

Wiele opisanych tu sytuacji opowiada o zachowaniu wielbicielek Jedynego i Słusznego Radia. Zresztą,
całkiem słusznie. Ja jednak przedstawię Wam piekielność samego radia.

Te wydarzenia miały miejsce kilkanaście lat temu w pewnej przykrakowskiej wsi. Nie byłam ich naocznym świadkiem, jednak opowiadał mi o nich mój Ojciec (to była jego rodzinna wieś, wyprowadził się po ślubie z moją Mamą), także nie mam wątpliwości, że są prawdziwe.
Sprawa dotyczyła niegdysiejszego sąsiada mojego Taty.
Ten mężczyzna był dość bogaty. Posiadał własną firmę
i kilka nieruchomości we wspomnianej miejscowości.
Znający go ludzie dobrze o nim mówili. Był dobrym
i uczynnym człowiek. Miał tylko jedną... Wadę?
Słabość? Różnie to można ocenić. Był zagorzałym,
wręcz fanatycznym wielbicielem radia z twarzą.
Mimo posiadanego majątku żył dość skromnie. Może dlatego pewnego dnia stwierdził, że te wszystkie posiadane nieruchomości nie są mu potrzebne.
Pozostawił sobie tylko tę, na której znajdował się jego dom. Co zrobił z resztą? Tak, zgadliście. Przekazał rozgłośni.

I być może nigdy nie zmieniłby swoich przekonań, gdyby jego firma nie znalazła się na skraju bankructwa. Praktycznie wisiał nad nim komornik. Postanowił wtedy napisać do radia z prośbą o pomoc. Przecież działki, które im przekazał, były wiele warte. Ziemi było dużo, poza tym te kilkanaście lat temu można było za nie dostać o wiele więcej pieniędzy niż teraz. Tak czy siak, pełen nadziei wysłał list,
w którym opisał swoją obecną sytuację. Trzeba przyznać, odpowiedź nadeszła bardzo szybko.
"Będziemy się za Pana modlić".
Cóż, ponoć "wiara góry przenosi". Jednak nawet "najszczersza i najczystsza" modlitwa od rozgłośni
i jej słuchaczy nie dała rady powstrzymać komornika. Mężczyzna stracił firmę i dom. O ile się orientuję, przygarnął go przyjaciel.
Czy ten pan zmądrzał? Pewnie tak, choć ja z nim nie rozmawiałam...

Jedyne i Słuszne Radio