#20115

Zima. Minus dziesięć stopni. Wracałam z pracy. Nie miałam pieniędzy na bilet (jakoś tak zapomniałam zabrać z domu), więc szłam piechotą. Potwornie zimno, szczypało po nogach. No, ale idę dzielnie. Przechodziłam przez nieduży lasek, przez który przebiegała wąska na metr dróżka. Obok dróżki był płot i wzdłuż niego krzaki. W dość sporym oddaleniu ode mnie szło kilkoro ludzi. Nie razem. Każdy osobno, również w oddaleniu od siebie nawzajem. Widzę, że każdy po kolei zatrzymuje się w pewnym momencie, ogląda na bok i po chwili przyspiesza kroku. Zastanawiałam się o co chodzi i zrozumiałam, kiedy doszłam do tego miejsca.

Otóż w krzakach przy płocie leżał starszy mężczyzna i cichutko postękiwał "pomocy". Wyglądał na wyziębionego, zresztą nic dziwnego na takim mrozie. Myślę sobie, że przecież go tak nie zostawię. Zbliżyłam się, poczułam woń alkoholu. Ale co tam. To, że pijany, nie oznacza, że nie zasługuje na pomoc.

Okazało się, że mężczyzna przyczepił się kurtką do płotu o wystające druty i był zbyt pijany, żeby dać sobie z tym radę. Wyglądało na to, że leżał tam przez dłuższy czas, bo wymarznięte ciało zrobiło się lekko sine. Wyjęłam telefon i zadzwoniłam po pogotowie, bo nic innego nie przyszło mi do głowy. Zanim przyjechali, spróbowałam oswobodzić kurtkę i podnieść nieszczęśnika, o co mnie poprosił, żeby tak nie leżał na mrozie. Niestety z tym drugim mi się nie udało, bo był zbyt ciężki.

Ludzie przechodzący przez lasek najzwyczajniej prychali na widok młodej dziewczyny próbującej pomóc człowiekowi w potrzebie. Ktoś nawet rzucił, żebym go zostawiła, niech zamarznie... Nikt mi nie pomógł.

Potem przyjechało pogotowie i zabrali nieszczęśnika.
Zastanawiam się jakim trzeba być bezdusznym, żeby na mrozie zostawić człowieka bez pomocy i jak gdyby nigdy nic przechodzić obok obojętnie... Nawet jeśli był pijany, zasługiwał na trochę współczucia. A gdyby ci ludzie sami znaleźli się w takiej sytuacji?

z życia