auristel
Wczorajsza sytuacja utwierdziła mnie jedynie w tym, że osoby starsze powinny co 3-6 miesięcy przechodzić badania pod kątem sprawności prowadzenia auta i znajomości przepisów ruchu drogowego.
Dojeżdżam do pracy rowerem.
Jadę sobie spokojnie ścieżką rowerową i na skrzyżowaniu wyprzedam toczące się ledwo-ledwo cinquecento. Jechało tak wolno, że aż się obejrzałem. Aha, staruszek, norma. Miał poważne problemy z wrzuceniem drugiego biegu.
Dziadek jednak nabrał werwy i po kilkuset metrach mnie dogania. Zbliżam się akurat do przejazdu przez drogę podporządkowaną (więc mam ewidentne pierwszeństwo). Dziadek, najwyraźniej uznając moją i mojego roweru obecność za omamy wzrokowe, niczym nie zrażony wrzuca prawy kierunek i zjeżdża wprost na mnie.
Instynkt i refleks uchronił mnie przed znalezieniem się pod kołami lub na masce auta starszego pana. On też wyhamował (20 metrów dalej) i wytacza się z samochodu, najwidoczniej wielce niepocieszony, że ktoś mu zajechał drogę. Zamiast przeprosin, że o mało nie zostałem przejechany na drodze z pierwszeństwem, zostałem obrzucony stosem inwektyw i postraszony policją.
Ups, ktoś wywołał wilka z lasu. Z wspomnianej drogi nadjeżdża patrol policji. Pan został szybko uświadomiony, że pierwszeństwo miałem ja i nie dało się mnie nie zauważyć: pełne oświetlenie, pasy odblaskowe wszyte w rękawy kurtki, godzina krótko przed 14:00.
Sedno histori: dziadek oberwał mandat za jazdę bez świateł, wymuszenie pierwszeństwa przejazdu, spowodowanie zagrożenia w ruchu drogowym i obrazę funkcjonariusza na służbie (zwyzywał ich od pie*dolonego ZOMO).
Niestety, to tylko wierzchołek góry lodowej. Nie twierdzę, że wszyscy dojrzalsi za kółkiem są winni opóźnionego refleksu czy nieznajomości przepisów. Ale sytuacje takie, bądź podobne jak tu opisana zdarzają się często, a wcale nie mieszkam w dużym mieście.
Dojeżdżam do pracy rowerem.
Jadę sobie spokojnie ścieżką rowerową i na skrzyżowaniu wyprzedam toczące się ledwo-ledwo cinquecento. Jechało tak wolno, że aż się obejrzałem. Aha, staruszek, norma. Miał poważne problemy z wrzuceniem drugiego biegu.
Dziadek jednak nabrał werwy i po kilkuset metrach mnie dogania. Zbliżam się akurat do przejazdu przez drogę podporządkowaną (więc mam ewidentne pierwszeństwo). Dziadek, najwyraźniej uznając moją i mojego roweru obecność za omamy wzrokowe, niczym nie zrażony wrzuca prawy kierunek i zjeżdża wprost na mnie.
Instynkt i refleks uchronił mnie przed znalezieniem się pod kołami lub na masce auta starszego pana. On też wyhamował (20 metrów dalej) i wytacza się z samochodu, najwidoczniej wielce niepocieszony, że ktoś mu zajechał drogę. Zamiast przeprosin, że o mało nie zostałem przejechany na drodze z pierwszeństwem, zostałem obrzucony stosem inwektyw i postraszony policją.
Ups, ktoś wywołał wilka z lasu. Z wspomnianej drogi nadjeżdża patrol policji. Pan został szybko uświadomiony, że pierwszeństwo miałem ja i nie dało się mnie nie zauważyć: pełne oświetlenie, pasy odblaskowe wszyte w rękawy kurtki, godzina krótko przed 14:00.
Sedno histori: dziadek oberwał mandat za jazdę bez świateł, wymuszenie pierwszeństwa przejazdu, spowodowanie zagrożenia w ruchu drogowym i obrazę funkcjonariusza na służbie (zwyzywał ich od pie*dolonego ZOMO).
Niestety, to tylko wierzchołek góry lodowej. Nie twierdzę, że wszyscy dojrzalsi za kółkiem są winni opóźnionego refleksu czy nieznajomości przepisów. Ale sytuacje takie, bądź podobne jak tu opisana zdarzają się często, a wcale nie mieszkam w dużym mieście.
Droga z pierwszeństwem(?) przejazdu.
Ocena:
496
(556)
Komentarze