rexy
Jako że na święta do domu wracam dopiero w piątek, prezenty dla szanownej rodziny postanowiłam zakupić w mieście Kraka, w którym obecnie mieszkam. Wsiadłam więc w moją srebrną strzałę i dawaj do najbliższego centrum handlowego. Samochód zostawiłam na parkingu zewnętrznym i hyc do sklepów.
W pewnym momencie siat uzbierało mi się dość dużo, więc stwierdziłam, że zanim udam się po jedzenie, schowam prezenty w bagażniku, co by nie taszczyć całego majdanu po hali.
Idę więc przez parking i już z daleka widzę, że wokół mojego auta zrobiło się małe zamieszanie w postaci dwóch strażników miejskich i pewnej bardzo zestresowanej kobiety. W sekundę zrobiłam remanent w myślach: zarysowałam? Nie, parkowałam tyłem, prościej i mniej ryzykownie. Ktoś mnie zarysował? No chybaby wołali przez głośniki. Podchodzę więc na odległość kilku metrów i obserwuję.
Pani najwyraźniej miała wielki problem z otworzeniem samochodu. Nie działał pilot, nie działał kluczyk - no, słowem, kaplica. Pani prosi o pomoc, strażnicy mówią, że to nie ich działka i żeby zadzwoniła po ślusarza (!) lub kogoś, kto jest w stanie dowieźć jej zapasowe kluczyki.
Na dźwięk słowa ślusarz przeszły mnie ciarki, więc zrobiłam kilka kroków w stronę mego wehikułu, co zwróciło uwagę szacownych stróżów prawa. Jeden z nich spytał się, czy może w czymś pomóc, na co ja, z ironicznym uśmiechem, odpowiedziałam:
- Tak, czy może pan uprzejmie ustąpić mi miejsca?
Ku zdziwieniu całej trójki, przecisnęłam się na tył, wyjęłam kluczyki, a auto zapiszczało wesoło, mrugając światełkami.
Mogłabym napisać, ze miny całej trójki były bezcenne, gdyby nie to, że pani spaliła buraka i czmychnęła w mgnieniu oka jak sarenka do samochodu tej samej marki, tego samego koloru, który - jak się okazało - stał... trzy miejsca dalej.
Historia byłaby niezbyt śmieszna i bez znaczenia, gdyby nie pytanie, które jeden ze strażników zadał ni to do siebie, ni to do nas:
- Jak można pomylić rejestrację KR z DW?
W pewnym momencie siat uzbierało mi się dość dużo, więc stwierdziłam, że zanim udam się po jedzenie, schowam prezenty w bagażniku, co by nie taszczyć całego majdanu po hali.
Idę więc przez parking i już z daleka widzę, że wokół mojego auta zrobiło się małe zamieszanie w postaci dwóch strażników miejskich i pewnej bardzo zestresowanej kobiety. W sekundę zrobiłam remanent w myślach: zarysowałam? Nie, parkowałam tyłem, prościej i mniej ryzykownie. Ktoś mnie zarysował? No chybaby wołali przez głośniki. Podchodzę więc na odległość kilku metrów i obserwuję.
Pani najwyraźniej miała wielki problem z otworzeniem samochodu. Nie działał pilot, nie działał kluczyk - no, słowem, kaplica. Pani prosi o pomoc, strażnicy mówią, że to nie ich działka i żeby zadzwoniła po ślusarza (!) lub kogoś, kto jest w stanie dowieźć jej zapasowe kluczyki.
Na dźwięk słowa ślusarz przeszły mnie ciarki, więc zrobiłam kilka kroków w stronę mego wehikułu, co zwróciło uwagę szacownych stróżów prawa. Jeden z nich spytał się, czy może w czymś pomóc, na co ja, z ironicznym uśmiechem, odpowiedziałam:
- Tak, czy może pan uprzejmie ustąpić mi miejsca?
Ku zdziwieniu całej trójki, przecisnęłam się na tył, wyjęłam kluczyki, a auto zapiszczało wesoło, mrugając światełkami.
Mogłabym napisać, ze miny całej trójki były bezcenne, gdyby nie to, że pani spaliła buraka i czmychnęła w mgnieniu oka jak sarenka do samochodu tej samej marki, tego samego koloru, który - jak się okazało - stał... trzy miejsca dalej.
Historia byłaby niezbyt śmieszna i bez znaczenia, gdyby nie pytanie, które jeden ze strażników zadał ni to do siebie, ni to do nas:
- Jak można pomylić rejestrację KR z DW?
Ocena:
895
(949)
Komentarze