Czytam różne szkolne historie dotyczące sprawdzianów, klasówek itp. i w tym momencie przypomniała mi się moja własna. Zaznaczam, że jest to już prehistoria, ponad 30 lat temu.
Przedmiot: historia. Nauczycielka "bardzo inteligentna", czerwona (w sensie politycznym), obleśna (przez 4 lata liceum praktycznie chodziła w jednej sukience, w której był zepsuty zamek błyskawiczny, co drugie słowo był przerywnik "yyyy" (rekord 1 lekcji 187 yyyy...).
Pod swoją opieką miała 4 klasy. Któregoś razu zrobiła sprawdzian, ale nie chciało jej się wymyślać pytań, więc wszystkie trzy klasy (przed nami) dostały te same pytania. Był tylko podział na 2 grupy w ławkach. Nasza klasa pisała ostatnia. Oczywiście wiedzieliśmy już, że pytania wszystkie poprzednie klasy miały identyczne, więc praktycznie cała nasza klasa przygotowała gotowce.
Nadszedł dzień sprawdzianu, wszyscy mają uszykowane gotowce, Pani zaczyna dyktować pytania, a tu ZONK! Pytania są inne... (Dopiero później dowiedzieliśmy się, że kartka z pytaniami zaginęła i nowe pytania były wymyślone w ostatniej chwili...) Na szczęście większość klasy była zgrana i po krótkiej wymianie myśli zadecydowaliśmy, że olewamy jej pytania i podkładamy gotowce - byliśmy już podzieleni na grupy i wszystko było napisane. Znalazły się jednak dwie dziunie, które stwierdziły, że będą pisać na te pytania, które wyczytała Pani Profesor. No dobrze. Nie będę już komentował faktu, że niektórzy koledzy (i niektóre koleżanki) napisali gotowce na 20 stron kancelaryjnego papieru - jakby się zastanowić, nie było to fizyczną możliwością napisać w 35 minut sprawdzianu, natomiast dziunie były konsekwentne i jako jedyne napisały to, co chciała Nauczycielka.
Po 2-3 tygodniach (szybkie oddawanie prac nigdy nie było mocną stroną Pani Profesor) okazało się, że większość klasy ma trójki, czwórki i piątki i tylko te dwie dziunie dostały laczki.
Na płacz i protest dziuń Nauczycielka odpowiedziała głosem nie znoszącym sprzeciwu:
- Dostałyście niedostateczne, bo takich pytań na sprawdzianie nie było.
Przedmiot: historia. Nauczycielka "bardzo inteligentna", czerwona (w sensie politycznym), obleśna (przez 4 lata liceum praktycznie chodziła w jednej sukience, w której był zepsuty zamek błyskawiczny, co drugie słowo był przerywnik "yyyy" (rekord 1 lekcji 187 yyyy...).
Pod swoją opieką miała 4 klasy. Któregoś razu zrobiła sprawdzian, ale nie chciało jej się wymyślać pytań, więc wszystkie trzy klasy (przed nami) dostały te same pytania. Był tylko podział na 2 grupy w ławkach. Nasza klasa pisała ostatnia. Oczywiście wiedzieliśmy już, że pytania wszystkie poprzednie klasy miały identyczne, więc praktycznie cała nasza klasa przygotowała gotowce.
Nadszedł dzień sprawdzianu, wszyscy mają uszykowane gotowce, Pani zaczyna dyktować pytania, a tu ZONK! Pytania są inne... (Dopiero później dowiedzieliśmy się, że kartka z pytaniami zaginęła i nowe pytania były wymyślone w ostatniej chwili...) Na szczęście większość klasy była zgrana i po krótkiej wymianie myśli zadecydowaliśmy, że olewamy jej pytania i podkładamy gotowce - byliśmy już podzieleni na grupy i wszystko było napisane. Znalazły się jednak dwie dziunie, które stwierdziły, że będą pisać na te pytania, które wyczytała Pani Profesor. No dobrze. Nie będę już komentował faktu, że niektórzy koledzy (i niektóre koleżanki) napisali gotowce na 20 stron kancelaryjnego papieru - jakby się zastanowić, nie było to fizyczną możliwością napisać w 35 minut sprawdzianu, natomiast dziunie były konsekwentne i jako jedyne napisały to, co chciała Nauczycielka.
Po 2-3 tygodniach (szybkie oddawanie prac nigdy nie było mocną stroną Pani Profesor) okazało się, że większość klasy ma trójki, czwórki i piątki i tylko te dwie dziunie dostały laczki.
Na płacz i protest dziuń Nauczycielka odpowiedziała głosem nie znoszącym sprzeciwu:
- Dostałyście niedostateczne, bo takich pytań na sprawdzianie nie było.
LO w Dość Dużym Mieście
Ocena:
767
(865)
Komentarze