Robocik
Zapewne wszyscy znają to głuche, nieprzyjemne tąpnięcie, gdy potężny ładunek śniegu zsuwa się z dachu budynku i wali w ziemię, wstrząsając okolicą. I ulgę w chwilę później, gdy do człowieka dociera, że śnieg nie trafił w niego.
Pewna miła, starsza pani z naszego osiedla nie miała szczęścia i nie odczuła ulgi. Przeżyła za to traumę, wstrząs mózgu i leżenie w szpitalu.
Jako, że tego dnia temperatura odrobinę wzrosła i wyjrzało słońce, to spora gruda topniejącego śniegu która ze sporą szybkością uderzyła ją w potylicę miała konsystencję niemalże kamienia.
Wszystko dzięki ludzkiej głupocie i bezmyślności.
Nie chodzi nawet o to, że chodniki są ułożone zbyt blisko bloków, więc zagrożenie w zimie zawsze istnieje.
I nie chodzi też o to, że ekipa wysłana przez spółdzielnię mieszkaniową tego dnia zajmowała się odśnieżaniem dachu i spore ilości śniegu łomotały w te chodniki co chwilę. Nikt nie ma do nich pretensji, bo trudno w zimie ze śliskiego dachu się wychylać, by sprawdzać czy ktoś dołem nie przechodzi. Nawet z zabezpieczeniem jest to trudne.
Chodzi o osiedlowych sk*****nów, autorów wspaniałych pomysłów, typu: "Hej, zedrzyjmy te rozkłady jazdy, będzie jutro ubaw gdy ludzie nie będą wiedzieć co o której jedzie", albo: "Patrz, dali nowe kosze na śmieci, chodź, sprawdzimy ile fleków wytrzymają". Podobno na każdym osiedlu jest kilku takich.
Chodzi o tych właśnie debili, którzy wcześnie rano pozrywali biało-czerwone taśmy przeciągnięte w poprzek chodnika, zabezpieczające obszar, na który robotnicy mieli zrzucać z śnieg z dachu. I porozrzucali je potem po topniejącej brei na trawnikach, co spowodowało, że pewna starsza pani nie miała pojęcia, że wchodzi w rejon zagrożony.
Kimkolwiek jesteście, życzę Wam z całego serca, aby następne śnieżne grudy zrzucane z dachu trafiły prosto w wasze puste, tępe łby. Po kilka razy.
Pewna miła, starsza pani z naszego osiedla nie miała szczęścia i nie odczuła ulgi. Przeżyła za to traumę, wstrząs mózgu i leżenie w szpitalu.
Jako, że tego dnia temperatura odrobinę wzrosła i wyjrzało słońce, to spora gruda topniejącego śniegu która ze sporą szybkością uderzyła ją w potylicę miała konsystencję niemalże kamienia.
Wszystko dzięki ludzkiej głupocie i bezmyślności.
Nie chodzi nawet o to, że chodniki są ułożone zbyt blisko bloków, więc zagrożenie w zimie zawsze istnieje.
I nie chodzi też o to, że ekipa wysłana przez spółdzielnię mieszkaniową tego dnia zajmowała się odśnieżaniem dachu i spore ilości śniegu łomotały w te chodniki co chwilę. Nikt nie ma do nich pretensji, bo trudno w zimie ze śliskiego dachu się wychylać, by sprawdzać czy ktoś dołem nie przechodzi. Nawet z zabezpieczeniem jest to trudne.
Chodzi o osiedlowych sk*****nów, autorów wspaniałych pomysłów, typu: "Hej, zedrzyjmy te rozkłady jazdy, będzie jutro ubaw gdy ludzie nie będą wiedzieć co o której jedzie", albo: "Patrz, dali nowe kosze na śmieci, chodź, sprawdzimy ile fleków wytrzymają". Podobno na każdym osiedlu jest kilku takich.
Chodzi o tych właśnie debili, którzy wcześnie rano pozrywali biało-czerwone taśmy przeciągnięte w poprzek chodnika, zabezpieczające obszar, na który robotnicy mieli zrzucać z śnieg z dachu. I porozrzucali je potem po topniejącej brei na trawnikach, co spowodowało, że pewna starsza pani nie miała pojęcia, że wchodzi w rejon zagrożony.
Kimkolwiek jesteście, życzę Wam z całego serca, aby następne śnieżne grudy zrzucane z dachu trafiły prosto w wasze puste, tępe łby. Po kilka razy.
osiedle
Ocena:
1015
(1051)
Komentarze