#30298

Tak mi sie jeszcze przypomnialo, wspominajac kupno samochodu. Zanim zaczelam ogladac konkretne ogloszenia, naczytalam sie sporo o samochodach, zeby lepiej wiedziec, na co zwracac uwage, co bedzie mi bardziej potrzebne i o co dopytywac sprzedajacego. Do tego rozne raporty o samochodach uzywanych. Nawet przebrnelam przez wszelkiego rodzaju konsultacje z rodzina i znajomymi. Ot, zeby miec wlasne zdanie.

Ostatecznie ja kupowalam samochod - powinien byc na ′chodzie′, ja bede nim jezdzic i jakby nie patrzec, zaplace tylko i wylacznie ze swoich oszczednosci. Nie widzialam potrzeby angazowania w to wszystko znajomych czy rodziny.

Znalazlam ogloszenie - samochodzik calkiem nowy, niedaleko mnie, wiec telefon, krotka wymiana informacji i bylam umowiona na drugi dzien na obejrzenie tego cudu techniki. Sprzedajacy [S] sprawial wrazenie calkiem sympatycznego.

Na drugi dzien, hop w samochod, jade ogladac. Trafilam bez problemu, zadzwonilam. Wyszedl sympatyczny pan ok 45 lat. Wyszedl przed dom, przywital sie i rozglada sie, jakby czegos szukal dookola mnie.

[J] Dzien dobry, przyjechalam obejrzec samochod.
[S] Dzien dobry, tak, tak, juz pokazuje - dalej rozglada sie za czyms, zerka w strone, gdzie zaparkowalam.
[J] Czy czeka pan na kogos jeszcze?
[S] Nie, nie. A pani tak sama?
[J] yyy... ale o co chodzi? (wszelkie mysli w tym momencie mialam, ale mozna je zasadniczo podsumowac wtf???)
[S] no tak, bez zadnego mezczyzny samochod ogladac? Nawet nie bedzie sie jak targowac, z kim porozmawiac...

Wyjasnilam panu, ze to ja kupuje samochod, dla siebie i sama wiem w miare dobrze, czego szukam. Pan troche przepraszal, ale czul sie chyba zawiedziony, ze baba sama przyjechala ogladac jego samochod...

Panowie, nie wierzcie w stereotypy. Kobieta tez moze znac sie na samochodach i wiedziec, czego chce (i nie mowie tu tylko o kolorze lakieru) ;)))

niedaleko domu