zarchiwizowany
Skomentuj
(5)
Pobierz ten tekst w formie obrazka
Nidaros
Pracuję w szkole.
Parę lat temu zdarzyło mi się wyjechać z wymianą uczniów na tzw. projekt Comenius do Włoch.
1. Nie wiem, jak z tym jest teraz, ufam (może naiwnie), że bardziej normalnie; wtedy fundusz unijny przeznaczony na wyjazd dla całej grupy wypłacono nam w gotówce do rączki. Sporządziłem więc stosowną saszetkę, w której umieściłem gruby plik euro przeznaczony na przeloty, hostele, posiłki, ale już w podróży przełożyłem ją przezornie z bagażu do wewnętrznej kieszeni podróżnych spodni (tak, miały takową).
"Cenne" spodnie miałem non stop na oku, po przepierce, gdy saszetka lądowała na szyi, suszyłem na gwałtu rety, bo były tak nieoczywistą lokalizacją kasy, że w hostelach spałem z nimi nawet pod głową (przerażało, że moglibyśmy pozostać bez funduszy jak Adamczyk w Australii w filmie "Testosteron", pozostałoby wówczas chyba jedynie szukać ratunku w ambasadzie)); podróż trwała 2 doby (przejazd z naszej miejscowości do Katowic, wylot do Bergamo, nocleg, wylot do Neapolu, nocleg, autobus do miejscowości partnerskiej). W Neapolu, czując kres podróży, podśmiewałem się już byłem ze swojej paranoi. Niesłusznie.
Gdy zakwaterowaliśmy się w neapolitańskim hostelu, odkryłem pod klapą plecaka rozcięcie i brak portfela. Poczułem jednocześnie złość, ale i satysfakcję: dokumenty i pieniądze spały słodko w portkach-sejfie, portfel był pusty. Swoją drogą gratuluję złodziejaszkowi odkrycia, jakiegoż to cennego łupu się dorobił.
2. Dzień drugi w Neapolu. Do autobusu kilka godzin, robimy krajoznawczy przebieg po mieście. Włosi mili, uczynni. serdeczni, acz może nieco ekspansywni:) Rejwach. Na Piazza Garibaldi rejwach również. Jakoby większy. Uczniom moim uszy zaczynają sterczeć z ciekawości, albowiem z imprezującej pod pomnikiem grupy dobiega swojskie i przaśne "k...wa, k...wa". Łudzę się przez moment, że może to włoskie "c...va" i ktoś komuś tłumaczy, jak i gdzie skręcić...
A gdzie tam. Nasi.
Poza tym Włochy piękne.
Parę lat temu zdarzyło mi się wyjechać z wymianą uczniów na tzw. projekt Comenius do Włoch.
1. Nie wiem, jak z tym jest teraz, ufam (może naiwnie), że bardziej normalnie; wtedy fundusz unijny przeznaczony na wyjazd dla całej grupy wypłacono nam w gotówce do rączki. Sporządziłem więc stosowną saszetkę, w której umieściłem gruby plik euro przeznaczony na przeloty, hostele, posiłki, ale już w podróży przełożyłem ją przezornie z bagażu do wewnętrznej kieszeni podróżnych spodni (tak, miały takową).
"Cenne" spodnie miałem non stop na oku, po przepierce, gdy saszetka lądowała na szyi, suszyłem na gwałtu rety, bo były tak nieoczywistą lokalizacją kasy, że w hostelach spałem z nimi nawet pod głową (przerażało, że moglibyśmy pozostać bez funduszy jak Adamczyk w Australii w filmie "Testosteron", pozostałoby wówczas chyba jedynie szukać ratunku w ambasadzie)); podróż trwała 2 doby (przejazd z naszej miejscowości do Katowic, wylot do Bergamo, nocleg, wylot do Neapolu, nocleg, autobus do miejscowości partnerskiej). W Neapolu, czując kres podróży, podśmiewałem się już byłem ze swojej paranoi. Niesłusznie.
Gdy zakwaterowaliśmy się w neapolitańskim hostelu, odkryłem pod klapą plecaka rozcięcie i brak portfela. Poczułem jednocześnie złość, ale i satysfakcję: dokumenty i pieniądze spały słodko w portkach-sejfie, portfel był pusty. Swoją drogą gratuluję złodziejaszkowi odkrycia, jakiegoż to cennego łupu się dorobił.
2. Dzień drugi w Neapolu. Do autobusu kilka godzin, robimy krajoznawczy przebieg po mieście. Włosi mili, uczynni. serdeczni, acz może nieco ekspansywni:) Rejwach. Na Piazza Garibaldi rejwach również. Jakoby większy. Uczniom moim uszy zaczynają sterczeć z ciekawości, albowiem z imprezującej pod pomnikiem grupy dobiega swojskie i przaśne "k...wa, k...wa". Łudzę się przez moment, że może to włoskie "c...va" i ktoś komuś tłumaczy, jak i gdzie skręcić...
A gdzie tam. Nasi.
Poza tym Włochy piękne.
Słoneczna Italia
Ocena:
57
(145)
Komentarze