#33920

Historia o dentyście przypomniała mi moją.

Byłam chyba w I albo II klasie Gimnazjum. Do swojej dotychczasowej dentystki miałam kawałek drogi, poza tym długi czas oczekiwania na wizytę zmusił mnie do zmiany gabinetu. Niedaleko mnie otworzyli nowy więc postanowiłam pójść na przegląd. Na moje nieszczęście.
Pan "doktor od zębów" stwierdził, że mam małą dziurkę w górnej jedynce. Cóż było robić - jako mus to mus, trzeba leczyć. Zębolog wydawał się ok, nie miałam zastrzeżeń, ale co ja mogłam wtedy wiedzieć.

Po jakichś 2-3 dniach poczułam w tym zębie jakby mrowienie. Myślałam, że przejdzie. Nie przeszło. Z dnia na dzień było coraz gorzej. Poszłam więc w końcu z bólem zęba do mojej starej dentystki (nigdy już jej nie zdradzę). Przyjęła mnie bez kolejki. Jak tylko rozwierciła plombę trysnęła ropa. Nieprzyjemny zapach to delikatne określenie. Kobieta była w szoku. Przez ok 2 dni chodziłam z dziurą po plombie, żeby ropa całkiem zeszła, płukanie co parę godzin. Niestety skończyło się na tym, że ząb trzeba było zatruć. A jak wiadomo martwy ząb po jakimś czasie zmienia kolor... Gdyby to był jakiś dalszy ząb to bym się nie przejęła, ale to była jedynka!

Możecie sobie wyobrazić co musi czuć młoda dziewczyna z żółtym zębem na przedzie :/ Do tej pory byłam dumna z mojego uśmiechu, a tu nagle zaczęłam się go wstydzić. Kasy też nie miałam na tyle, żeby wstawić droga koronę. Chodziłam więc tak przez kilka lat. Na każdym zdjęciu z tamtego okresu poważna mina, w towarzystwie ręka na ustach.

W końcu uzbierałam potrzebną kwotę i mogłam wstawić koronkę. Na moje nieszczęście ząbki mam niestandardowe :D Tzn mają różne odcienie bieli. Musiałam więc pojechać aż do Warszawy, żeby pani specjalistka od malowania zębów mogła dobrać kolory jak najbardziej odpowiadające drugiej jedynce. Po kilku godzinach udało się. Od roku jestem posiadaczką pięknego uśmiechu. Nawet nie widać, że to sztuczny ząbek.

Tak oto przez jeden błąd pożal się boże dentysty przestałam się uśmiechać na kilka lat.

służba_zdrowia