Skoro już o rynku pracy, to i ja dorzucę coś od siebie.
Nie miałam jeszcze wtedy pełnej dyspozycyjności, na dodatek ukończyłam już parę latek, więc kiepsko było. Dlatego ucieszyłam się jak głupia kiedy zadzwonił do mnie pan z restauracji włoskiej. Na moje "tak słucham?" odpowiedział "Buongiorno" i dalej w tempie rodowitego Włocha umówił się ze mną na rozmowę. Mózg mi parował, bo po włosku "parlam" tylko w stopniu podstawowym, więc gadaliśmy częściowo po polsku. Jednak mimo to koleś był zadowolony i tak uradowana przybyłam na rozmowę.
Wchodzę do restauracji. Wita mnie pan i zaczynamy rozmawiać o warunkach pracy. Dodam, że przeprowadził ze mną rozmowę w trzech językach. Zadawał np. pytanie nagle po angielsku, ja po angielsku odpowiadałam, to samo po polsku i włosku. Przepytał mnie także po włosku z kilku nazw produktów (la pasta - makaron, itp.) Nie przygotowywałam się na na to, ale po prostu wiem takie rzeczy i cieszyłam się na początku rozmowy, że moja wiedza na coś się przyda.
Owszem przyda. Bo kelnerka to czasem też musi kucharzowi pomagać, dlatego musi znać się na kuchni włoskiej. Nie aby rozmawiać z gośćmi, tylko żeby umieć gotować, jak duży ruch jest.
Praca zmianowa. Dwa dni pracy, dwa dni wolnego. Jedna zmiana to 12h (9-21).
I teraz następuje finał: wynagrodzenie. PIĘĆSET PIĘĆDZIESIĄT POLSKICH NOWYCH ZŁOTYCH miesięcznie. Plus oczywiście napiwki, ale te są dzielone po równo z całego dnia pomiędzy wszystkich, łącznie z szefem.
[Muszę dodać że restauracja mieściła się w malutkim "centrum handlowym" na Ursynowie, jest tam właściwie duży market i kilka małych sklepików, w tym właśnie ten. Ludzi jak na lekarstwo, wszyscy tylko do marketu po zakupy i do domu. Mimo bliskości metra, praktycznie nic się tam nie działo.]
WISIENECZKA NA TORCIKU: Pan zdziwiony, że jednak nie podejmę tej pracy, zaoferował, że ma hotel we Włoszech i tam, jako kelnerka mogę wyjechać na trzy miesiące na lato. Zarobię 200 Euro miesięcznie.
Ta-daaa!
Nie miałam jeszcze wtedy pełnej dyspozycyjności, na dodatek ukończyłam już parę latek, więc kiepsko było. Dlatego ucieszyłam się jak głupia kiedy zadzwonił do mnie pan z restauracji włoskiej. Na moje "tak słucham?" odpowiedział "Buongiorno" i dalej w tempie rodowitego Włocha umówił się ze mną na rozmowę. Mózg mi parował, bo po włosku "parlam" tylko w stopniu podstawowym, więc gadaliśmy częściowo po polsku. Jednak mimo to koleś był zadowolony i tak uradowana przybyłam na rozmowę.
Wchodzę do restauracji. Wita mnie pan i zaczynamy rozmawiać o warunkach pracy. Dodam, że przeprowadził ze mną rozmowę w trzech językach. Zadawał np. pytanie nagle po angielsku, ja po angielsku odpowiadałam, to samo po polsku i włosku. Przepytał mnie także po włosku z kilku nazw produktów (la pasta - makaron, itp.) Nie przygotowywałam się na na to, ale po prostu wiem takie rzeczy i cieszyłam się na początku rozmowy, że moja wiedza na coś się przyda.
Owszem przyda. Bo kelnerka to czasem też musi kucharzowi pomagać, dlatego musi znać się na kuchni włoskiej. Nie aby rozmawiać z gośćmi, tylko żeby umieć gotować, jak duży ruch jest.
Praca zmianowa. Dwa dni pracy, dwa dni wolnego. Jedna zmiana to 12h (9-21).
I teraz następuje finał: wynagrodzenie. PIĘĆSET PIĘĆDZIESIĄT POLSKICH NOWYCH ZŁOTYCH miesięcznie. Plus oczywiście napiwki, ale te są dzielone po równo z całego dnia pomiędzy wszystkich, łącznie z szefem.
[Muszę dodać że restauracja mieściła się w malutkim "centrum handlowym" na Ursynowie, jest tam właściwie duży market i kilka małych sklepików, w tym właśnie ten. Ludzi jak na lekarstwo, wszyscy tylko do marketu po zakupy i do domu. Mimo bliskości metra, praktycznie nic się tam nie działo.]
WISIENECZKA NA TORCIKU: Pan zdziwiony, że jednak nie podejmę tej pracy, zaoferował, że ma hotel we Włoszech i tam, jako kelnerka mogę wyjechać na trzy miesiące na lato. Zarobię 200 Euro miesięcznie.
Ta-daaa!
gastronomia
Ocena:
678
(728)
Komentarze