#43801

Nie będę opisywać konkretnej sytuacji ze swojego życia zawodowego, ale chciałabym zwrócić uwagę na pewien społeczny problem, o którego istnieniu nie miałam pojęcia, dopóki nie zaczęłam pracować w tzw. usługach.

Jestem baristką w miejscu dość często odwiedzanym przez ludzi naprawdę różnych grup społecznych. Jako że bardzo lubię ludzi i uwielbiam z nimi rozmawiać, ulubionym elementem mojej pracy jest dla mnie obsługa klienta, co może wydawać się dziwne. Lubię zagadywać ludzi, odpowiadać na ich pytania, sprawiać im przyjemność.

Jedynym szczegółem, który nie stawia w zbyt pozytywnym świetle moich klientów, jest ich brak kultury... podstawowej.

"Dzień dobry" słyszę od jednego na dziesięciu klientów - mimo, że nie czekam, aż się przywitają i witam się pierwsza. Po prostu nie odpowiadają.

Jeśli ktoś podziękuje za zamówienie przyniesione do stolika (choć nie mam takiego obowiązku), to czuję się naprawdę doceniona.

Najczęściej klienci po prostu wypiją to, co dostali, pozostawią po sobie niewyobrażalny syf (łącznie z opakowaniami po produktach, które kupili w innym miejscu i u nas skonsumowali) i wyjdą nawet się nie odwracając, nie żegnając, nie dziękując.

W efekcie pozostaje tylko poczucie, że jest się nieszanowanym. I opinia o kliencie - totalnym buraku bez wychowania.

Są jeszcze tacy, którzy się "tylko rozglądają". No halo. To nie zwalnia z "obowiązku" przywitania się czy pożegnania!

Fakt, żalę się. Mnie wychowano w taki sposób, że mówię "dzień dobry" nawet motorniczemu, kiedy wchodzę do tramwaju przez drzwi znajdujące się obok jego kabiny. Dlatego nie wyobrażam sobie sytuacji wejścia do lokalu jak do stodoły i traktowania ludzi w nim pracujących jak bydła, któremu nie należy się zwyczajny ludzki podstawowy i niezobowiązujący w żaden sposób zwrot grzecznościowy.

Zapewne nie zwracacie nawet na to uwagi, ale może czasem warto zostać tym klientem rozświetlającym szary jesienny dzień? ;)

P-L