#45306

O systemie ratownictwa w Polsce.

Tegoż roku w wigilie Bożego Narodzenia około godziny 18, zemdlała moja prababcia (90 lat). Co się później okazało, drastycznie spadł jej cukier (do poziomu 12). Wezwaliśmy pogotowie, oddychała, jednak była nieprzytomna.

Pogotowie przyjechało, już od progu zauważyłem że panowie "ratownicy" mają skwaszone miny. No w końcu to wigilia, a oni w robocie i mają jeszcze wezwanie. No ale myślałem, że przynajmniej zadziałają prawidłowo, oj jak bardzo się pomyliłem...

Na początku standardowe szybkie spojrzenie na prababcię, szybki wywiad z nami, jak to się stało etc. I decyzja, która powaliła mnie z nóg... :
- Nie bierzemy, nie opłaca się i tak zgon będzie i tak zgon, szkoda naszego czasu do szpitala nie dojedzie.
- Tu nastąpiła cisza, wszystkich nas zatkało, nie wiedzieliśmy co powiedzieć, moja babcia (a córka prababci) się rozpłakała.

Tutaj postanowiłem się wtrącić, skoro nikt nic nie mówił i powiedziałem, że to jest ich obowiązek ratować człowieka, a nie czekać na zgon, który de facto nie wiadomo czy nastąpi. Później przerodziło się to w kłótnię z ratownikami, do której dołączył się mój ojciec.
Przekonaliśmy ich... po godzinie! Ratownicy widząc, że stan nie polepsza się ani nie pogarsza, stwierdzili, że oni jednak może spróbują. Załadowali ją do karetki, pod tlen i jakieś inne urządzenia, i jazda do szpitala. Pojechaliśmy za nimi, na oddział nas nie wpuścili, 0 informacji co się dzieje...

Następnego dnia jedziemy i co się dowiadujemy, że jest lepiej bo odzyskała przytomność, aczkolwiek za długo była nieprzytomna i z niskim poziomem cukru, i jest bardzo słaba, co nadal zagraża jej życiu.

Obecnie prababcia ma się już dobrze, wróciła do domu i normalnie funkcjonuje.
Gdybyśmy się z nimi nie kłócili , nie wiadomo co by się stało.

Obowiązkiem lekarza jest chyba ratowanie ludzkiego życia, czy może coś się zmieniło??

Ratownictwo w polsce