#47689

Jestem studentem filologii i czasem zdarza mi się dorabiać sobie tłumaczeniami z języka czeskiego. O tym będzie ta krótka historia: o radosnym życiu tłumacza.

Pewnego pięknego, słonecznego popołudnia, niczym typowy polski bezrobotny i studiujący, siedziałem sobie w knajpie ze szklanką piwa w ręce i rozmyślałem o sensie życia. Aż tu nagle dzwoni telefon. Numer nieznany. Kiedyś z zasady nie odbierałem telefonów z nieznanego numeru, bo zawsze się bałem, że to któryś z moich znajomych dzwoni z komórki kolegi żeby pożyczyć pieniądze, jednak z chwilą rozpoczęcia kariery freelancera (cóż za ohydny termin!) musiałem się nauczyć wciskać zieloną słuchaweczkę bez względu na okoliczności. Odbieram.

- Dzień dobry, dzwonię z jakiejś tam firmy, czy pan tłumaczy z języka czeskiego?
- Zgadza się, słucham.
- Proszę pana, chcielibyśmy zlecić panu tłumaczenie, które może być początkiem dłuższej współpracy. Czy jest pan zainteresowany?
- Oczywiście, o jaki tekst chodzi?
- Tekst specjalistyczny o technikach ciepłowniczych (czy czymś takim, w każdym razie równie nudnym jak obrady sejmu - dop. autora), dziesięć stron. Termin oddania tekstu to czwartek.

Tu w głowie zapaliła mi się czerwona lampka, bo był wtorek. Dziesięć stron tekstu specjalistycznego w dwa dni? No ale nic - myślę sobie - nie mam dziewczyny, przyjaciół, kolegów czy choćby zalążków życia osobistego, to spróbuję.

- Muszę panu powiedzieć, że dwa dni to dość mało na taki tekst. Mogę spróbować, ale dopóki nie zobaczę tekstu, nie mogę się zadeklarować, że zdążę.
- Dobrze, w takim razie proszę mi podać swojego maila, wyślę panu tekst. Jeżeli pan nie zdąży, to nic nie szkodzi, może pan wysłać tekst w piątek, ale wtedy dostanie pan mniejszą stawkę. Jeżeli zmieści się pan w terminie, zapłacimy panu siedem złotych za stronę.

Niestety, nawet te złote góry nie zachęciły mnie do tego, żeby bliżej zaznajomić się z technikami ciepłowniczymi.

praca