takatam
Jako, że mieszkam w mieście o najwyższym bezrobociu w Polsce, mimo usilnych starań, faktu, że mam dwa zawody oraz masę umiejętności związanych z moimi hobby m.in. manualnych, mimo setek rozniesionych CV, nie mogę znaleźć pracy, a do tego pracodawcy mają wymagania z kosmosu (np. wykształcenie średnie do małego osiedlowego sklepiku, gdzie ledwie wejdą 2 osoby i już jest tłok). Staje się to na tyle irytujące, że szukam choćby pracy dorywczej. Głównie jako opiekunka do dzieci.
Zamieściłam ogłoszenia na tablicy i po około miesiącu odezwała się do mnie mamuśka. Umówiłyśmy się na spotkanie w jakiejś kawiarni, wszystko ładnie pięknie, ale już jak ją zobaczyłam, to coś mi nie pasowało.
Okazało się, że:
- Miałabym zajmować się dwójką dzieci 2 i 4 lata, przez 9 godzin dzienne, czyli, kiedy ona jest w pracy.
- Płaci 400zł, z czego 200zł miesięcznie poszłoby na dojazd do jej miejsca zamieszkania (miasto oddalone o 13km od mojego). Za dojazd musiałabym sama zapłacić.
- Prócz dzieci są dwa duże psy, którymi czy chcę, czy nie, zająć bym się musiała, no bo przecież psy 9 godzin w domu siedzieć nie będą, więc od razu zostałam poinformowana, że mam codziennie zabrać dzieci i psy na spacer... Poza tym istniała też niewielka szansa, że psy mogłyby mnie pogryźć, gdybym została sama z dziećmi, bo jestem przecież obcą osoba dla nich.
- Oczywiście "drobne" porządki w mieszkaniu i ugotowanie obiadu mile widziane, a jak znajdę czas, to pranie i prasowanie mogę zrobić oraz zakupy. Oczywiście słowo "mile widziane" brzmiało bardziej jak "to jest wymagane i bez dyskusji". Coś w stylu "ja bym wolała, żeby pani znalazła na to czas, bo ja nie mam siły po pracy tego robić".
Odmówiłam, jak można się łatwo domyślić.
Mamuśka się oburzyła, bo ona przecież AŻ tyle płaci i lepszej oferty nie znajdę. Serio? Znalazłam. O milion razy lepszą i jestem bardzo zadowolona. Póki co praca dorywcza mi wystarcza, bo i tak zbieram na wyjazd do większego miasta, gdzie bezrobocie jest o wiele niższe, tylko muszę tam mieszkać, bo na odległość nikt mnie nie chce ;).
Zamieściłam ogłoszenia na tablicy i po około miesiącu odezwała się do mnie mamuśka. Umówiłyśmy się na spotkanie w jakiejś kawiarni, wszystko ładnie pięknie, ale już jak ją zobaczyłam, to coś mi nie pasowało.
Okazało się, że:
- Miałabym zajmować się dwójką dzieci 2 i 4 lata, przez 9 godzin dzienne, czyli, kiedy ona jest w pracy.
- Płaci 400zł, z czego 200zł miesięcznie poszłoby na dojazd do jej miejsca zamieszkania (miasto oddalone o 13km od mojego). Za dojazd musiałabym sama zapłacić.
- Prócz dzieci są dwa duże psy, którymi czy chcę, czy nie, zająć bym się musiała, no bo przecież psy 9 godzin w domu siedzieć nie będą, więc od razu zostałam poinformowana, że mam codziennie zabrać dzieci i psy na spacer... Poza tym istniała też niewielka szansa, że psy mogłyby mnie pogryźć, gdybym została sama z dziećmi, bo jestem przecież obcą osoba dla nich.
- Oczywiście "drobne" porządki w mieszkaniu i ugotowanie obiadu mile widziane, a jak znajdę czas, to pranie i prasowanie mogę zrobić oraz zakupy. Oczywiście słowo "mile widziane" brzmiało bardziej jak "to jest wymagane i bez dyskusji". Coś w stylu "ja bym wolała, żeby pani znalazła na to czas, bo ja nie mam siły po pracy tego robić".
Odmówiłam, jak można się łatwo domyślić.
Mamuśka się oburzyła, bo ona przecież AŻ tyle płaci i lepszej oferty nie znajdę. Serio? Znalazłam. O milion razy lepszą i jestem bardzo zadowolona. Póki co praca dorywcza mi wystarcza, bo i tak zbieram na wyjazd do większego miasta, gdzie bezrobocie jest o wiele niższe, tylko muszę tam mieszkać, bo na odległość nikt mnie nie chce ;).
życie...
Ocena:
463
(593)
Komentarze