tosemja
O piekielnym koledze mojego syna zwanym Filipkiem cz.II.
/dla tych co historii nie znają link do części I: piekielni.pl/50633
Podbudowana waszym pozytywnym podejściem do tematu i szeregu rad jakich mi udzieliliście, postanowiłam część z nich wprowadzić w życie. Przyjęliśmy z synem taktykę obronną:
- Jak Filipek będzie bił, mówię o wszystkim Pani
- Jak nie podziała punkt pierwszy, łapiemy za fraki (bez bicia) i grozimy konsekwencjami: "uważaj bo ci oddam", bądź "możesz być pewien że twoi rodzice się dowiedzą"
- Ja w międzyczasie odwiedziłam Wychowawczynię, Pedagoga szkolnego i dyrekcję informując o problemie i tym iż nie popuszczę.
Wszystkie punkty przećwiczyliśmy, był tydzień spokoju. W tym tygodniu w szkole były organizowane dni przeciwdziałania agresji i przemocy w szkole podczas których:
- Filipek przyłożył mojemu synowi butelką od Kubusia w twarz,
- Poprawił dnia następnego książką (po mojej skardze w szkole, najprawdopodobniej w akcie zemsty).
Kolejna wizyta u Wychowawcy, rodzice Filipka zostają wezwani na tzw. konfrontację stron pod nadzorem wychowawcy i pedagoga. Wiecie czego się na tym spotkaniu od taty Filipka dowiedziałam? Zacytuję:
"Ale czego Pani chce? Przecież to normalne, że dzieci w szkole się biją!".
No nie wytrzymałam nerwowo, przez zaciśnięte zęby wysyczałam iż w takim razie od przyszłego roku szkolnego moje dziecko idzie na BOKS, a jak Filipek wróci ze szkoły z podbitym okiem, to przypomnę tatusiowi jego słowa. Jak można się domyślić z hodowcami, przepraszam rodzicami Filipka, do porozumienia nie doszliśmy. Zostało już tylko zawiadomienie kuratorium i ewentualne wykonanie obdukcji syna przy kolejnej scysji.
Wczoraj w gazecie przeczytałam o agresywnym tacie, co do szkoły wparował i poszarpał kolegę syna (bo go bił) i ja wcale mu się nie dziwię, ja jeszcze trzymam nerwy na wodzy... ale jak długo?
/dla tych co historii nie znają link do części I: piekielni.pl/50633
Podbudowana waszym pozytywnym podejściem do tematu i szeregu rad jakich mi udzieliliście, postanowiłam część z nich wprowadzić w życie. Przyjęliśmy z synem taktykę obronną:
- Jak Filipek będzie bił, mówię o wszystkim Pani
- Jak nie podziała punkt pierwszy, łapiemy za fraki (bez bicia) i grozimy konsekwencjami: "uważaj bo ci oddam", bądź "możesz być pewien że twoi rodzice się dowiedzą"
- Ja w międzyczasie odwiedziłam Wychowawczynię, Pedagoga szkolnego i dyrekcję informując o problemie i tym iż nie popuszczę.
Wszystkie punkty przećwiczyliśmy, był tydzień spokoju. W tym tygodniu w szkole były organizowane dni przeciwdziałania agresji i przemocy w szkole podczas których:
- Filipek przyłożył mojemu synowi butelką od Kubusia w twarz,
- Poprawił dnia następnego książką (po mojej skardze w szkole, najprawdopodobniej w akcie zemsty).
Kolejna wizyta u Wychowawcy, rodzice Filipka zostają wezwani na tzw. konfrontację stron pod nadzorem wychowawcy i pedagoga. Wiecie czego się na tym spotkaniu od taty Filipka dowiedziałam? Zacytuję:
"Ale czego Pani chce? Przecież to normalne, że dzieci w szkole się biją!".
No nie wytrzymałam nerwowo, przez zaciśnięte zęby wysyczałam iż w takim razie od przyszłego roku szkolnego moje dziecko idzie na BOKS, a jak Filipek wróci ze szkoły z podbitym okiem, to przypomnę tatusiowi jego słowa. Jak można się domyślić z hodowcami, przepraszam rodzicami Filipka, do porozumienia nie doszliśmy. Zostało już tylko zawiadomienie kuratorium i ewentualne wykonanie obdukcji syna przy kolejnej scysji.
Wczoraj w gazecie przeczytałam o agresywnym tacie, co do szkoły wparował i poszarpał kolegę syna (bo go bił) i ja wcale mu się nie dziwię, ja jeszcze trzymam nerwy na wodzy... ale jak długo?
Szkoła wolna od agresji i przemocy
Ocena:
852
(926)
Komentarze