#51759

Sytuacja miała miejsce trzy lata temu. Na wstępie muszę wspomnieć, że mam takie dziwactwo - mianowicie mimo wieku bardzo lubię huśtać się na huśtawce. Z reguły w nocy, aby dzieciom nie blokować. Kiedy jednak huśtam się w dzień, to w razie pojawienia się malucha wbijającego utęsknione spojrzenie w obiekt na którym się znajduję zwalniam mu miejsce (o ile drugie nie jest wolne) ;)

Tak to właśnie spędzałam tamtego dnia swój czas wolny. Na miejscu obok mały chłopaczek oddawał się tej samej przyjemności. Słonko świeci, ptaszki śpiewają, dzieci się bawią.

Ścieżką w naszą stronę podążały dwie osoby. Specjalnie się im nie przyglądałam, bo i po co? Zrobiłam to dopiero w chwili, gdy jedna z osób zerwała się do biegu i podążała w naszą stronę. Patrzę - słusznych rozmiarów nastolatka. Trzynaście, może czternaście lat. Staje przede mną, rozstawia nogi szeroko, bierze się pod boki i... Jak nie spojrzy wzrokiem bazyliszka! Czoło zmarszczone, oczy rzucają gromy, usta skrzywione... Ja natomiast w rytmie bujania patrzę na nią beznamiętnie. Oj, co to to nie, kochana - jeśli chcesz się pohuśtać, nie mam nic przeciwko, ale duża jesteś na tyle by zapytać czy ustąpię. Grzecznie.

Pojedynek wzrokowy trwał dłuższą chwilę. Nastolatka jakby poczerwieniała, w milczeniu usiłując zabić mnie wzrokiem. A potem wpadła na pomysł genialny w swej prostocie - spojrzała na małego chłopca obok. Zanim się zorientowałam i w jakiś sposób zdążyłam zareagować, chłopczyk już umykał jak niepyszny. Byłam zdegustowana zachowaniem pulchniutkiej nastolatki, która w międzyczasie zajęła zdobyte miejsce. Może byłby to koniec historii, gdyby nie fakt że lada chwila doszedł jej opiekun, a dziewczyna z promiennym uśmiechem odezwała się w obcym narzeczu (pozwolę sobie przetłumaczyć):
-Widzisz? To zawsze działa.

Tak więc lepiej uważajcie! Piekielni grasują na placach zabaw ;)

ludzkie dzieci!