#53199

Ja naprawdę nie mam nic przeciwko starszym ludziom. Ale ostatnio to już przegięcie.

Ale od początku.
Dość niedawno miałam drobny wypadek, przez który na 3 tygodnie zostałam wsadzona w kołnierz ortopedyczny, no cóż zdarza się. Co gorsza akurat były największe upały, kto to przeżył ten wie jak w tym momencie kołnierz przeszkadza. Usztywniona szyja to nie koniec świta, więc nie będę chować się w domu. Grzecznie poszłam na przystanek i tak sobie czekałam na tramwaj. Tak stoję, rozkoszuję się słoneczkiem i słucham sobie miasta, a tu podchodzi starszy pan i mówi do mnie „ty kretynko, po coś skakała?” i odchodzi zostawiając mnie z klasycznym karpikiem. Tramwaj podjechał, wsiadłam próbując ogarnąć co się właśnie stało. W pierwszym momencie pomyślałam, że może mnie z kimś pomylił? Jako, że było w zasadzie pusto to zajęłam miejsce. Po chwili usłyszałam rozmowę, która mnie w zasadzie uświadomiła co stało się chwilę wcześniej. Siedziały dwie starsze panie i sobie rozmawiały (P1 i P2):

P1: Popatrz na tamtą (i tu bardzo „dyskretnie” wskazała na mnie), to musi być jakaś idiotka!
P2: Ale dlaczego?
P1: Ma kołnierz, na pewno skakała na główkę do wody.
P2: Ale skąd wiesz? Przecież mogło się jej coś innego stać…
P1: Żartujesz?! Przecież są wakacje to na pewno głupia do wody skakała, przecież co innego mogło się stać. A teraz jeszcze zajmuje miejsca i pewnie myśli, że jej się należy! Jak głupia to niech cierpi!
P2 przytaknęła i spojrzała na mnie z wyrzutem. Cała rozmowa była przeprowadzona oczywiście teatralnym szeptem ;)

Kilka razy jeszcze usłyszałam tego typu rozmowy przez czas noszenia kołnierza. Nie wiem jak to skomentować. Nie rozumiem po co oceniać jakąś sytuację skoro się jej nie zna? No ale wiadomo starsi ludzie to doświadczeni już, wiedzą wszystko najlepiej i mogą wszystko komentować jak tylko im się podoba, olewając że kogoś mogą w ten sposób skrzywdzić.

komunikacja_miejska