#54599

Witam:)
Dużo już historii o służbie zdrowia,ale chciałabym się podzielić moimi wrażeniami z pogotowia
Jakis czas temu moja siostra (11 lat) nie jest ważne jak, ale doznała bardzo głębokiego rozcięcia na łydce. Krew leje sie strumieniami, mała przerażona płacze, więc siostra w auto i jedziemy do szpitala.
O dziwo nie bylo wielu ludzi,tylko jakiś mały chlopczyk z mamą. Wchodzimy do poczekalni,zauważył nas lekarz więc podchodzi,mówi, że proszę do zabiegowego, ja i siostra wchodzimy, mama u pań pielęgniarek dopełnia wszystkich formalności itp.
W czasie gdy mama nadal wypisuje papiery, ja (j), siostra (s), lekarz (l) bardzo miły i uprzejmy z resztą, i ona, pielęgniarka (p).
Młoda leży na takim łóżku,ja stoje obok niej, lekarz zakłada rękawiczki,ogląda rane, a pielęgniarka do mnie:
P- a Ty to kto? ( wrednym i niemily tonem)
J-siostra
P-to masz wyjść, już
Wtrąca sie lekarz
L- nie, niech zostanie, mi ona nie przeszkadza.
Pielęgniarka wywróciła oczami, i nic nie powiedziala
Moja siostra płacze, mówi że się boi, żebym została przy niej.
P-Czego płaczesz, nie jest zle, uspokoj sie, co zrobisz jak bedziesz dziecko rodzic? (Tak, bo dziecko, które ma 11 lat,mysli o rodzeniu dzieci, a poza tym,to siostra miala bardzo dużo szwów, w środku rany, a potem na zewnątrz, ponad 1,5 miesiąca z tym chodziła)
Lekarz ogląda rane, niedobrze, trzeba będzie szyc.
L-to co mala,dac Ci znieczulenie w zastrzyku czy popsikać takim chłodzącym spreyem ( nie pamietam konkretnej nazwy)
Siostra nie zdazyla sie odezwać, a pielęgniarka wkroczyła
P- nie,dac jej zastrzyk, bo bedzie sie darła.
Tu wchodzi moja mama, więc ja wyszłam, ale podobno pani pielęgniarka rzuciła kilka "fajnych" tekstów.
Ja rozumiem, że ktoś może mieć gorszy dzień,czy coś, ale czy na prawdę trzeba się tak zachowywać wobec płaczącego dziecka,które prosi tylko, żeby ktoś był obok?
Przepraszam za wszystkie błędy,które tu popełniłam.

słuzba_zdrowia