Swego czasu rozpaczliwie szukałem pracy. W ręce wpadło mi ogłoszenie o pracę jako steward w samolocie. Dość oryginalny zawód ale co tam, czas na zmiany w moim życiu!
Wysłałem CV, odpowiedzieli mailowo tego samego dnia, że zapraszają mnie do stolicy na rozmowę kwalifikacyjną. Ok, wiadomość nie wyglądała na wygenerowaną automatycznie ale przeczuwałem, że zapraszają baaardzo dużo osób. Warszawa ok. 500 km od mojego miasta no ale dobra, idę w zaparte!
Na miejscu około 100 osób, sala konferencyjna w hotelu na lotnisku (no co przyzwyczajaj się). A teraz piekielność...
Rekrutacja trwała od godz. 8 rano do godz. 24! Były trzy etapy rekrutacji (prezentacja siebie, rozmowa po angielsku, rozmowa "a dlaczego pan chce latać"), większość dnia przesiedziałem w oczekiwaniu na kolejny etap. Tak, 16 godzin bez jedzenia i picia (no bo trzeba było oczekiwać, może akurat mnie wywołają), nie było żadnej sensownej kolejności, żadnych informacji np. do której potrwa rekrutacja. Ludzie, którzy przeprowadzali rekrutację traktowali nas jak bydło, przez pewien czas nie było nawet gdzie siedzieć (stój na korytarzu pod drzwiami), nie reagowali na zadawane pytania w stylu "przepraszam czy wszyscy dziś zostaną przesłuchani?", nie że jakieś "nie wiem, zobaczymy", tylko kompletny brak reakcji, tak jakbym nie istniał. Nie można było na początku wyjść przed ludzi i powiedzieć, że rekrutacja trwa dziś do skutku, są takie a takie etapy, nie dało się?
Oprócz mnie byli ludzie, którzy mieli zaklepane pociągi wieczorne na powrót w swoje strony, ja na szczęście miałem nocleg u kolegi ale gdyby nie to to pewnie nocowałbym na dworcu.
Przeszedłem wszystkie trzy etapy (sam się sobie dziwię). Ze 100 osób zostało 8 (osiem), poszukiwali 5 stewardów/stewardes. Ostatni etap to była rozmowa o zarobkach, o godzinach i dniach pracy, czy mi to pasuje itp., na koniec "Oddzwonimy do pana żeby poinformować o wyniku", i już nie oddzwonili... Nie wiem czy bardziej piekielny nie jest fakt, że rekrutacja na stanowisko stewardów wygląda w większości linii lotniczych właśnie w ten sposób...
Wysłałem CV, odpowiedzieli mailowo tego samego dnia, że zapraszają mnie do stolicy na rozmowę kwalifikacyjną. Ok, wiadomość nie wyglądała na wygenerowaną automatycznie ale przeczuwałem, że zapraszają baaardzo dużo osób. Warszawa ok. 500 km od mojego miasta no ale dobra, idę w zaparte!
Na miejscu około 100 osób, sala konferencyjna w hotelu na lotnisku (no co przyzwyczajaj się). A teraz piekielność...
Rekrutacja trwała od godz. 8 rano do godz. 24! Były trzy etapy rekrutacji (prezentacja siebie, rozmowa po angielsku, rozmowa "a dlaczego pan chce latać"), większość dnia przesiedziałem w oczekiwaniu na kolejny etap. Tak, 16 godzin bez jedzenia i picia (no bo trzeba było oczekiwać, może akurat mnie wywołają), nie było żadnej sensownej kolejności, żadnych informacji np. do której potrwa rekrutacja. Ludzie, którzy przeprowadzali rekrutację traktowali nas jak bydło, przez pewien czas nie było nawet gdzie siedzieć (stój na korytarzu pod drzwiami), nie reagowali na zadawane pytania w stylu "przepraszam czy wszyscy dziś zostaną przesłuchani?", nie że jakieś "nie wiem, zobaczymy", tylko kompletny brak reakcji, tak jakbym nie istniał. Nie można było na początku wyjść przed ludzi i powiedzieć, że rekrutacja trwa dziś do skutku, są takie a takie etapy, nie dało się?
Oprócz mnie byli ludzie, którzy mieli zaklepane pociągi wieczorne na powrót w swoje strony, ja na szczęście miałem nocleg u kolegi ale gdyby nie to to pewnie nocowałbym na dworcu.
Przeszedłem wszystkie trzy etapy (sam się sobie dziwię). Ze 100 osób zostało 8 (osiem), poszukiwali 5 stewardów/stewardes. Ostatni etap to była rozmowa o zarobkach, o godzinach i dniach pracy, czy mi to pasuje itp., na koniec "Oddzwonimy do pana żeby poinformować o wyniku", i już nie oddzwonili... Nie wiem czy bardziej piekielny nie jest fakt, że rekrutacja na stanowisko stewardów wygląda w większości linii lotniczych właśnie w ten sposób...
rekrutacja
Ocena:
459
(557)
Komentarze