Właśnie zniknęła historia gimnazjalisty-ateisty.
Poruszyła ona kilka moich komórek odpowiedzialnych za pamięć długotrwałą.
Młody zakończył edukację w podstawówce i rozpoczął etap gimnazjalny. Na pierwszym spotkaniu rodziców z wychowawcą, wręcza nam oświadczenia do podpisu. Czytam, a tam jest napisane, że ja jako rodzic, oświadczam żem nie katolik i nie chcę by dziecko brało udział w zajęciach zwanych religią, a ponadto jestem świadom, że dziecko przez ten czas jest poza jurysdykcją szkoły i wszelkie szkody są moim problemem.
Na moją uwagę, że takie oświadczenie jest niezgodne z prawem, nauczyciel rzucił tylko hasłem, że szukam problemów. W tym momencie poprosiłem o uwagę i wypunktowałem kilka spraw ogółowi rodziców. O ile sprawy łamania praw konstytucyjnych nie przemówiły do wyobraźni, to już sprawa bezpieczeństwa dzieci i owszem. Szkoła nie ma prawa żądać deklaracji o moim światopoglądzie i religii. Pominę już odnoszenie się do Konstytucji RP ale w rozporządzeniu MEN jest zapis o oświadczeniu woli, że dziecko BĘDZIE uczestniczyć w zajęciach zwanych religią. Ponadto szkoła ma obowiązek zapewnić zajęcia dla ucznia przebywającego w szkole i nie ma prawa unikać odpowiedzialności za jego bezpieczeństwo w czasie zajęć. Po tych słowach większość rodziców odmówiło wypełnienia deklaracji.
Poproszony byłem na spotkanie z dyrektorką (co ciekawe to forma "zaproszenia" stwierdzała, że jestem wzywany do stawienia się w dniu...). O dziwo dyrektorka nie rozpoczęła rozmowy od próby przekonania mnie, że absolutnie nie mam racji, tylko od uświadamiania mnie jak wiele trudności ma szkoła i jak dokładam się ze swoimi zarzutami.
Skończyło się na zmianie oświadczenia na zgodny z rozporządzeniem MEN, zmianie planów lekcji na taki by lekcje religii rozpoczynały lub kończyły dzień, a w tych wypadkach gdzie to było niemożliwe, dzieciaki miały organizowane zajęcia w wolnej sali.
Piekielny byłem, bo żądam by były przestrzegane moje prawa i ogólnie prawo i jego przepisy.
Poruszyła ona kilka moich komórek odpowiedzialnych za pamięć długotrwałą.
Młody zakończył edukację w podstawówce i rozpoczął etap gimnazjalny. Na pierwszym spotkaniu rodziców z wychowawcą, wręcza nam oświadczenia do podpisu. Czytam, a tam jest napisane, że ja jako rodzic, oświadczam żem nie katolik i nie chcę by dziecko brało udział w zajęciach zwanych religią, a ponadto jestem świadom, że dziecko przez ten czas jest poza jurysdykcją szkoły i wszelkie szkody są moim problemem.
Na moją uwagę, że takie oświadczenie jest niezgodne z prawem, nauczyciel rzucił tylko hasłem, że szukam problemów. W tym momencie poprosiłem o uwagę i wypunktowałem kilka spraw ogółowi rodziców. O ile sprawy łamania praw konstytucyjnych nie przemówiły do wyobraźni, to już sprawa bezpieczeństwa dzieci i owszem. Szkoła nie ma prawa żądać deklaracji o moim światopoglądzie i religii. Pominę już odnoszenie się do Konstytucji RP ale w rozporządzeniu MEN jest zapis o oświadczeniu woli, że dziecko BĘDZIE uczestniczyć w zajęciach zwanych religią. Ponadto szkoła ma obowiązek zapewnić zajęcia dla ucznia przebywającego w szkole i nie ma prawa unikać odpowiedzialności za jego bezpieczeństwo w czasie zajęć. Po tych słowach większość rodziców odmówiło wypełnienia deklaracji.
Poproszony byłem na spotkanie z dyrektorką (co ciekawe to forma "zaproszenia" stwierdzała, że jestem wzywany do stawienia się w dniu...). O dziwo dyrektorka nie rozpoczęła rozmowy od próby przekonania mnie, że absolutnie nie mam racji, tylko od uświadamiania mnie jak wiele trudności ma szkoła i jak dokładam się ze swoimi zarzutami.
Skończyło się na zmianie oświadczenia na zgodny z rozporządzeniem MEN, zmianie planów lekcji na taki by lekcje religii rozpoczynały lub kończyły dzień, a w tych wypadkach gdzie to było niemożliwe, dzieciaki miały organizowane zajęcia w wolnej sali.
Piekielny byłem, bo żądam by były przestrzegane moje prawa i ogólnie prawo i jego przepisy.
Ocena:
719
(835)
Komentarze