#61200

Mój młodszy brat jest typowym gimbusem, w związku z tym jego opowiastki o szurniętych nauczycielkach traktowałam mało poważnie. Do czasu.

Pewnego dnia przypadło mi w udziale podrzucić Młodemu jakieś cuda-wianki na plastykę - jajko ze styropianu+cokolwiek;). W szatni grzecznie zameldowałam się pani woźnej i ochroniarzowi, coby nie wzbudzać podejrzeń. Kiedy zadzwonił dzwonek na przerwę, odczekałam chwilę, żeby dzieciarnia wytoczyła się z sal i zaczęłam dzwonić do Młodego, raz, drugi, piąty. Zobaczyłam, że idzie na górę, pod salę od plastyki, więc poszłam za nim. Nie ma, zniknął, i kufamać dalej nie odbierał telefonu! W końcu udało nam się porozumieć, tak, już idzie, stój tam i czekaj z tem jajem....

I tu wkroczyła paniusia piekielna: nauczycielka, lat jakieś 35, podeszła z dziwnym wyrazem twarzy i ręką wyciągniętą w geście 'daj na piwo'. Od tej chwili czułam się jak Alicja w Krainie Czarów:

(j)-Dzień dobry (zastanawiając się, czy należy tę rękę uścisnąć, pocałować, czy to tik nerwowy jakiś...)
(n)-Telefon.
(j)-No mam...
(n)-Telefon.
(j)-Ale co telefon? (jeszcze się łudziłam, że pyta o godzinę).
(n)-Proszę mi oddać!
(j)-Ale po co? (zaczęło mi coś świtać...)
(n)-W szkole jest zakaz korzystania z telefonów. Proszę mi oddać!
(j)-Ale ja nie jestem uczennicą.
(n)-Nie szkodzi, proszę mi oddać ten telefon.
(j)-(głęboki wdech i spokojnie jak do dziecka): Proszę pani, rozumiem, nie wiedziałam, że jest taki zakaz, ale ja nie jestem uczennicą tej, ani żadnej innej szkoły, jestem osobą pełnoletnią, mogę pani pokazać dowód...
(n)-Nie interesuje mnie to, tu jest zakaz, za tamtymi drzwiami jest teren liceum, tam można, tu nie, proszę mi oddać telefon!

Mam wrażenie, że ta przepychanka słowna trwałaby jeszcze długo, gdybym w końcu nie zapytała czy paniusia jest niepoważna... Koniec końców pani odeszła, pofukując, Młody dostał swoje jajo, telefon bezpiecznie opuścił szkołę... tylko tak się do dziś zastanawiam: o co jej, do cholery, chodziło?!

gimnazjum