wwwxxxy
Lubię pomagać, ale tym najbardziej potrzebującym.
Nie jesteśmy ludźmi bardzo zamożnymi, ale też na bieżące potrzeby nam wystarcza, pieniędzmi nie szastamy. Często oddaję za darmo różne rzeczy - ubrania, ubranka dziecięce dla dzieci w różnym wieku, meble używane w dobrym stanie, i tym podobne. I tu przeraża mnie piekielność wielu osób.
1. Masz mi zawieźć. OK, oddajemy za darmo, rzeczy dobre, nie jakieś graty. Wydaje mi się, że dla normalnej, ale ubogiej rodziny jest to fajna okazja. Niestety ludzie chcą rzeczy całkiem za darmo - to jest OK - ale jeszcze z dowozem na drugi koniec miasta. Argument, że mamy mały samochód i mało czasu, skutkuje zwykle obrazą lub agresją.
2. Jakiej marki ubranka dla dzieci? Noż cholera, sama nie wiem jakiej. Nie patrzę. Są zdjęcia, a ubranka są uprane, w dobrym stanie za darmo. Bez komentarza.
3. Wieczne pretensje. Zawsze w ogłoszeniu piszę, że rzeczy oddam w pierwszej kolejności rodzinie lub osobie niepijącej, generalnie pracującej, w przejściowo trudnej sytuacji. Nijak tego oczywiście nie weryfikuję przy odbiorze, często jednak dostaję telefony w rodzaju: "to pieprz się, ja nie będę pracowała bo mam dziecko", czy "co to za selekcja, jak ktoś siedzi w domu i nie pracuje, to też człowiek". Tak, też człowiek, ale ja chyba mam prawo wybrać, komu oddaję rzeczy. I chcę by trafiły do osób rokujących jakieś wartości i ambicje większe niż wyciąganie ręki po zasiłki. Osobna kategoria to kobiety matki dzieci już kilkuletnich, które są bezrobotne z wyboru (jak mówię - ja śledztwa nie prowadzę, wystarczałaby mi wiadomość, że chwilowo jestem bez pracy, ale maile w stylu "ja nie pracowałam i nie będę, bo jestem matką", powodują u mnie mdłości i opad szczęki.
Naprawdę wiem, że o pracę bywa ciężko, ale jak można z góry deklarować bezrobotność i brak chęci do podjęcia jakiejkolwiek pracy, obrażać się wręcz na samą wzmiankę o tym, i jeszcze chcieć czegoś od innych za darmo - czy też kwestionować podane w ogłoszeniu warunki oddania danej rzeczy?
Nie jesteśmy ludźmi bardzo zamożnymi, ale też na bieżące potrzeby nam wystarcza, pieniędzmi nie szastamy. Często oddaję za darmo różne rzeczy - ubrania, ubranka dziecięce dla dzieci w różnym wieku, meble używane w dobrym stanie, i tym podobne. I tu przeraża mnie piekielność wielu osób.
1. Masz mi zawieźć. OK, oddajemy za darmo, rzeczy dobre, nie jakieś graty. Wydaje mi się, że dla normalnej, ale ubogiej rodziny jest to fajna okazja. Niestety ludzie chcą rzeczy całkiem za darmo - to jest OK - ale jeszcze z dowozem na drugi koniec miasta. Argument, że mamy mały samochód i mało czasu, skutkuje zwykle obrazą lub agresją.
2. Jakiej marki ubranka dla dzieci? Noż cholera, sama nie wiem jakiej. Nie patrzę. Są zdjęcia, a ubranka są uprane, w dobrym stanie za darmo. Bez komentarza.
3. Wieczne pretensje. Zawsze w ogłoszeniu piszę, że rzeczy oddam w pierwszej kolejności rodzinie lub osobie niepijącej, generalnie pracującej, w przejściowo trudnej sytuacji. Nijak tego oczywiście nie weryfikuję przy odbiorze, często jednak dostaję telefony w rodzaju: "to pieprz się, ja nie będę pracowała bo mam dziecko", czy "co to za selekcja, jak ktoś siedzi w domu i nie pracuje, to też człowiek". Tak, też człowiek, ale ja chyba mam prawo wybrać, komu oddaję rzeczy. I chcę by trafiły do osób rokujących jakieś wartości i ambicje większe niż wyciąganie ręki po zasiłki. Osobna kategoria to kobiety matki dzieci już kilkuletnich, które są bezrobotne z wyboru (jak mówię - ja śledztwa nie prowadzę, wystarczałaby mi wiadomość, że chwilowo jestem bez pracy, ale maile w stylu "ja nie pracowałam i nie będę, bo jestem matką", powodują u mnie mdłości i opad szczęki.
Naprawdę wiem, że o pracę bywa ciężko, ale jak można z góry deklarować bezrobotność i brak chęci do podjęcia jakiejkolwiek pracy, obrażać się wręcz na samą wzmiankę o tym, i jeszcze chcieć czegoś od innych za darmo - czy też kwestionować podane w ogłoszeniu warunki oddania danej rzeczy?
Ocena:
518
(674)
Komentarze